POCZĄTEK

Lyle podszedł bliżej beztrosko opierając ręce na ramieniu palladyna i układając na nich brodę przyglądał się jego rzeźbieniu
- A czemu? Wolfie potrafi być czasem całkiem nieznośny...

Zerknął na niego, odrobinkę rozbawiony zachowaniem niziołka. Jeszcze mu się nie zdarzyło, by mały człowiek używał go jak podpórki.
- Zaczął podważać sens mojej pracy. Stwierdził, że na świecie wcale nie ma za dużo zła i niepotrzebnie pomagam. Coś w tym stylu. To oburzające, jak można być tak ślepym na potrzeby innych!

Spojrzał na niego z zainteresowaniem
- Coś w tym stylu? A na pewno to miał na myśli? Wolfie przecież jest całkiem miły... i przetrzepał paru chłopaków którzy na początku mi dokuczali.
Wygodnie oparł się o plecy Pavenara pokazując palcem na figurkę
- A to będzie takie samo jak wczoraj? Nie potrafisz jakoś tak... mniej poważnie coś?

Uniósł brwi, wciąż rozbawiony, jeszcze bardziej gdy Lyle zwyczajnie oparł się o niego, jakby był jakimś drzewem.
- Nie powiedział tak dosłownie, ale mniej więcej...

Spojrzał na kawałek drewienka i wzruszył ramionami, kontynuując pracę.
- A co niby mam zrobić? Nie jestem rzeźbiarzem, zabijam po prostu nudę...

Na szczęście Lyle był faktycznie leciutki więc nie było to jakoś wybitnie rażące gdy tak się opierał.
- Mhm.. ale porozmawiać z Wolfim powinieneś... bo chodzi cały jak chmura gradowa...

Uśmiechnął się pokazując palcem na figurkę
- Nie wiem co.. ale może kogoś bez brody? No wiesz młodszego troszkę?

- No, to mógł pomyśleć przed próbą obrażania światowego porządku - stwierdził znużony.

Przerwał na chwilę rzeźbienie i zdezorientowany na figurkę.
- No ale co za różnica? Figurka to figurka przecież.

Prychnął cicho
- Bo ja wiem.. myślisz że serio obrażał? Czy nie miałeś ochoty dyskutować hmmm?

Roześmiał się przechylając się przez jego ramię i trącając czubkiem palca figurkę w odpowiednim miejscu
- No bo przecież będzie ładniej bez.. nie musi być taka ponura taka figurka prawda?

Postanowił zignorować kwestie Wolfharda, nie widział w tym temacie nic ciekawego.
Chwilę milczał, myśląc nad sensem brody u figurki. W końcu jednak wzruszył ramionami.
- A nie wiem, bez różnicy mi to. Mogę zrobić bez brody, jeśli ci tak zależy, hm?

Prychnął cicho spoglądając na niego z wyrzutem
- No jak tak? Jak już poświęcasz czas to wiesz... powinno być ŁADNE a nie taki ot brodate i mroczne i ponure prawda?
Przesunął się i klepnął na ziemię obok Pavenara opierając się o jego bok
- A poza tym powiesz mi coś o sobie? Jesteś palladynem i lubisz rzeźbić.. coś jeszcze?

Uśmiechnął się pod nosem, nieco rozbawiony oburzeniem niziołka.
- No ale co, brodaty to brzydki dziad?
Powrócił do leniwego rzeźbienia w kawałku drewna, ale chcąc zrobić Lyle przyjemność, ostatecznie pozbył figurki brody.
- Nie wiem... co byś chciał wiedzieć? Znam się głównie na walce, tego się uczyłem.

Przewrócił oczami nie mając mu za złe rozbawienia
- Z brodą to raczej ponury i w ogóle jakiś taki tam...
Podciągnął kolana obejmując je ramionami i układając na nich policzek
- Hmm.. sam nie wiem co... lubię poznawać nowych 'towarzyszy podróży' każdy pochodzi z innego miejsca, ma inne historie i w ogóle...więc jestem ciekaw jaka jest twoja Pavi? Czy będę musiał pracować nad tobą jak nad Wolfiem?

Westchnął ciut cierpiętniczo, nie wyglądając na zbyt zachwyconego.
- No hm, co by tu ci powiedzieć... wychowałem się w Karrent, to dość spore miasto ale bardzo daleko stąd. Co parę lat tam jadę odwiedzić bliskich. Podróżuję po świecie i zwalczam zło. Nie jest to łatwe, zawsze jest mi trudno wybrać coś, co faktycznie jest odpowiednim dla mnie zadaniem. Robię to już od dziesięciu lat... a co jakiś czas muszę poszukać sobie zajęcia czysto zarobkowego, niestety.

Przez chwilkę mu się przypatrywał z namysłem
- Z tą rodziną to bardzo miło. Na pewno fajnie mieć takich bliskich.. ale hmm...a nie możesz jednocześnie zwalczać i zarabiać? No bo zasadniczo po co łazić po całym świecie i szukać krucjat jak co krok się potykasz o coś w czym można by pomóc i przy okazji zarobić...

- Czasem oczywiście da się to połączyć. Jeśli pomagam komuś bogatemu to nie wzbraniam się przed nagrodami przecież... - mruknął rozbawiony, zerkając na Lyle.
- Ale wiesz, bardzo często pomocy potrzebują biedni. Jeśli napotkam jakąś wioskę, gdzie jest zaledwie kilka gospodarstw i usłyszę, że są nękani atakami przez jakąś bandę bezprawnymi daninami, to co mam zrobić? Nie mogę od takich ludzi przyjmować zapłaty za pomoc.

- Ale mógł byś przyjmować no wiesz.. jakieś jedzenie albo coś tam.. co oni sami wyrabiają albo coś tam..
Otworzył usta by coś jeszcze powiedzieć ale przerwało mu dość nagłe zamieszanie - nawoływanie reszty woźniców i ochrony którzy nagle się ożywili biegając i błyskawicznie przygotowując wozy do końca. Po chwili przy Pavenarze i Lyle stanął Wolf
- Jego wysokość się zbliża... Lyle wskakuj na wóz bo znów zacznie się ciebie czepiać. Pavenarze będziesz miał okazję poznać szefa...

Nie zdążył odpowiedzieć, bo od razu spojrzał w stronę zamieszania.
- Oho, no to będzie intrygująco - stwierdził, po czym od razu wstał i skierował się szybko do swojego plecaka, chowając figurkę i sztylet. Wziął swoje bagaże i postanowił przygotować konia. Pewnie Pan tego przybytku sam go zawoła lub przyjdzie, jeśli faktycznie będzie chciał rozmawiać.

Lyle pobiegł od razu gdy tylko Wolf przekazał informację i znikł na swoim wozie.
Sam Wolfhard oddalił się w stronę powozu właściciela karawany - łatwo było go poznać. Wóz wyglądał bardziej jak kareta - wysoki i obudowany drewnem (w przeciwieństwie innych przykrytych jedynie materiałem), rzeźbiony i ozdobny, z dołączoną z tyłu drabinką prowadzącą prawie do samej ziemi.
Wolf znikł w środku wozu.. wyszedł po parunastu minutach zamroczony jak chmura gradowa i lekko czerwony na twarzy. Podszedł do palladyna i burknął cicho
- Chce cie widzieć...

Dość zaskoczony spojrzał na Wolfa. Owszem, posprzeczali się, więc może dlatego Wolfhard był taki zły i niezadowolony, że musi się do niego odezwać. Skinął więc tylko głową i bez słowa skierował się do wozu. Pamiętając o mniemaniu, jakie ma o sobie szef, zapukał najpierw i czekał grzecznie na zaproszenie.

Wolf nie czekał nawet na reakcję tylko oddalił się szybkim krokiem z plecami sztywno wyprostowanymi i zaciśniętymi pięściami.
Po chwili stania i czekania drzwi wozu (a właściwie mobilnej chaty) otworzył mu chudy człowiek z targu
- Ah.. nowy wojownik.. wejdzie wejdzie Jaśnie Pan chciał cie poznać...

Oczywiście bardzo trudno było się domyśleć, że kazano mu czekać z pełną premedytacją, by udowodnić jeszcze bardziej swoją wielmożność pańską. Pomimo tego od razu uśmiechnął się lekko i wszedł do środka, rozglądając się. Coraz bardziej przypuszczał, że ta rozmowa będzie bardzo nieprzyjemna.

W środku wóz przedstawiał sobą dokładnie to czego można się było spodziewać. Upchnięta pod ścianą zdobione i złocone skrzynie, pod drugą wąski stolik i obity pluszem fotel. Na końcu wozu za kotarą widać było fragment zaścielonego łoża.
Chudy mężczyzna przysiadł na jednej ze skrzyń odsłaniając pełen widok na jaśnie pana siedzącego na rzeczonym obitym krześle.
Mężczyzna był.. DUŻY. Ledwo mieścił się w swoim fotelu. Ubrany był bardzo bogato, a na palcach miał co najmniej 5 pierścieni.
- No kogo mu tu mamy... jakiś nowy wojownik, porządniejszy tym razem słyszę...

Miał wrażenie, że wnętrzności skręcają mu się z obrzydzenia, gdy zobaczył wszystko to, co znajdywało się w wozie. Nie był to jednak czas i miejsce do narzekania. Uśmiechnął się więc uprzejmie i skłonił bardzo głęboko.
- Pavenar Ostin, wojownik po pięciu latach szkolenia i dziesięciu latach doświadczenia bojowego, do usług!

"Jego Wysokość" roześmiał się rechocząco i pokiwał głową
- Dobrze, dobrze! Jesteśmy bardzo zadowoleni. To zdecydowana poprawa po tym prymitywnym barbarzyńcy z północy hehe.
Sięgnął do pozłacanego pudełka stojącego na stoliku, wyjmując z niego kilka czekoladek i wpychając sobie do ust. Przez chwilę poświęcił się mlaskaniu i żuciu słodyczy - raczej mało dyskretnie prezentując cała zawartość ust przy okazji.
- No! To skoro masz doświadczenie to teraz będziesz prowadzić ten cały burdel na kółkach hehe. Ten cały Woltart się nie nadaje przez jego nieudolność i partactwo straciliśmy całe trzy wozy! To niedopuszczalne.
Niedbale machnął ręką w stronę drzwi
- Możesz już iść! I powiedz tam wszystkim ze traz ty dowodzisz!

Zacisnął lekko usta, doskonale zdając sobie sprawę, że Wolf będzie niezadowolony z takiej decyzji. Z drugiej strony, taki bezbożnik i grzesznik jak on faktycznie nie powinien dowodzić ludźmi - z pewnością poprowadziłby ich do zguby. Uśmiechnął się więc lekko i uprzejmie ukłonił.
- Do usług i smacznego! - odpowiedział, po czym odwrócił się i wyszedł.

Jego Wysokość tylko niedbale machnął dłonią, oczywiście nie zaszczycają Pavenara odpowiedzią.
Za to na dworze wszyscy byli już najwyraźniej gotowi do drogi. Wolf siedział na swojej klaczy z rękami założonymi na łeku, z drzewcem topora wystającym mu nad głowę. W dłoni trzymał uzdę konia Pavenara
- Gratuluję przeżycia bez próby mordu... skończyłem za cienie oporządzanie konia 'Jego Tłustość' chce od razu ruszać...