Trzecia sesja.

- Nie no, właśnie taką... tylko bardzo się stresuję, że nie utrzymam się tutaj dłużej niż rok - uśmiechnął się lekko, przypominając sobie, że już minęły dwa miesiące niemal, odkąd zaczął tutaj pracę. Czas leci bardzo szybko, a co zrobi, jeśli jednak dyrektor zdecyduje się go zwolnić gdy umowa się skończy? Wolał jednak o tym teraz nie myśleć i po prostu zająć się swoją pracą.
- A przecież ty chciałeś iść do wojska, nie ma chyba szkół uczących służby wojskowej... no, może oprócz tych treningów i tak dalej. Każdy ma coś, co chce robić, więc przecież nie można każdego mierzyć tą samą miarą...

Zastanowił się chwilkę nad odpowiedzią Diabełka i pokiwał głową
- Mhm.. rozumiem. Jednak musi doktor być naprawdę dobry by się tu dostać... a poza tym praktyka w takiej znanej placówce na pewno otworzy drzwi do innych dobrych miejsc jeśli będziesz chciał zmienić miejsce pracy.
Kiwnął głową przez chwilkę wracając myślami do swoich decyzji jeszcze ze szkoły
- Prawda. Odkąd pamiętam chciałem być żołnierzem. Ojciec nie był zachwycony. Parę lat się do mnie nie odzywał - chciał bym poszedł na zarządzanie terenem albo hodowlę czy coś takiego, by przejąć ranczo.

- Na pewno trudno jest rodzicom w takiej sytuacji... ja miałem o tyle lepiej, że wszyscy byli ze mnie bardzo dumni, większość z rodzeństwa ledwo ukończyła liceum a potem już tylko robili na roli. Ale to nic złego, grunt, żeby robić to, co się chce. Chyba nie jesteś jedynym synem, co? Ranczo się nie zmarnuje - posłał mu lekki uśmiech, choć po chwili zmarszczył brwi i lekko się nachylił ku niemu.
- A właśnie, jeszcze jedno, póki pamiętam. Lekarzem Laurenciusa jest Tyler Zeringue. Jeśli coś by cię niepokoiło, albo coś by się działo, to udasz się do niego, dobrze? Oczywiście nic nie powinno się wydarzyć, ale lepiej żebyś wiedział.

Ze zrozumieniem pokiwał głową
- Rozumiem. Jestem pewien, że to w sumie miłe jeśli rodzina popiera kierunek jaki się w życiu wybrało... ale mimo wszystko na pewno nie zmienił bym swojej decyzji. Nie wiem CO bym ze sobą zrobił gdybym utknął na ranczu tylko by uszczęśliwić ojca.
Uśmiechnął się lekko zakłopotany
- No ale niestety mam tylko dwie siostry. Na szczęście ojciec jest raczej zadowolony z jednego zięcia więc ranczo jest bezpieczne.
Dość nagła zmiana tematu odrobinę go zaskoczyła, ale szybko załapał i westchnął z ulgą
- Dobrze wiedzieć. Przy ostatnim spotkaniu nie byłem pewien co mogę mówić i jak się zachować by nie zaszkodzić Lauren ani nic...

- No tak, ja mam sporo rodzeństwa i też większość z nich już ma własne rodziny, więc właściwie dużo jest osób, które potem mogą zająć się gospodarstwem - uśmiechnął się, choć poczuł lekkie ukłucie gdy pomyślał o tym, jak przy każdym spotkaniu rodzice wyrażają chęć doczekania się wnuków. Szybko jednak to zignorował i posłał mu kolejny miły uśmiech.
- No, teraz wiesz... na pewno się zaprzyjaźnicie. A do tej biblioteki pójdziemy może jutro, dobrze? Jak skończę pracę.

Przerwał na dłuższą chwilę, czując, że traci wątek. Nie wiedział, co miał jeszcze powiedzieć. Nie mógł się przecież żalić własnemu pacjentowi ani mówić o zbyt osobistych rzeczach, co więc miał powiedzieć?
- Więc... to tak chyba najważniejsze rzeczy o mnie, prawda?

Oczy lekko mu rozbłysły na wspomnienie biblioteki. Od razu myśli uciekły mu w stronę tego co chciał by jeszcze wybrać w "zakazanej" sekcji.
- Może być jutro było by bardzo miło. Jednak nie wiem o której kończysz? Zaczekał bym na doktora w bibliotece.

Uśmiechnął się lekko i puścił do niego oko
- A raczej wszystko co mi możesz powiedzieć co? No ale znamy się teraz troszkę lepiej więc nie jest źle prawda?

- Hm, nie jestem jeszcze pewien, ale przypuszczam, że podobnie jak ostatnio, może jakoś koło osiemnastej? Ale nie czytaj całej nocy, hm? Spróbuj zasnąć.

Przewrócił rozbawiony oczyma i pokiwał głową. Choć sam nie powiedziałby, że znają się chociaż troszeczkę lepiej, bo niemal nic o sobie nie powiedział. Asmodeusz jednak nie był pewien, czy chce przyjaźnić się z pacjentem. W końcu nie byłoby to zbyt profesjonalne. Wolał być więc bardziej ostrożny w udzielaniu informacji.
- Z pewnością jest lepiej. Hmm... - zerknął na zegar i z powrotem spojrzał na niego, uśmiechając się lekko. - To chyba na dziś skończymy, jutro do biblioteki, tak?

Wstał posyłając Diabełkowi lekki uśmiech. Może nie dowiedział się zbyt wiele, ale chwila takiej w miarę normalnej rozmowy raczej dobrze mu zrobiła - z całą pewnością czuł się bardziej zrelaksowany niż przedtem. Skinął głową
- Mhm, dobrze spróbuję dziś zasnąć. A jutro zaczekam na doktora w bibliotece tak?
Wstał przeciągając się lekko i kierując się w stronę drzwi
- Dziękuję za dzisiejszą rozmowę. I do jutra doktorze!