Szklarnia Slyana.

Przez cały czas wszelkich higienicznych zabiegów, chłopak tulił się do Liama. Gdy trzeba było się odsunąć na chwilę, posłusznie czekał aż Liam wykona daną czynność i z powrotem się wtulał, obejmując go na tyle, na ile sięgał w pasie. Nie sprzeciwiał też, gdy doszło do ścięcia włosów, choć bardzo zaskoczony kilka chwil przesuwał palcami po głowie, jakby nie wiedział, że w ogóle można mieć krótkie włosy. Co chwilę też nabierał w dłonie wody i nieco łapczywie pił, co było jednak zupełnie zrozumiałe, skoro w szklarni świeża woda była rzadkością.

Kiedy wszystko już się skończyło, elfik z słodkim uśmiechem znów wtulił się w Liama, przymykając oczy. Ale po paru sekundach otworzył oczy i uniósł głowę, patrząc na niego. Uchylił usta i zaczął wskazywać do środka - przekaz był raczej jasny, zważywszy na głośne burczenie, które rozlegało się już od długiego czasu.

Roześmiał się na oczywisty przekaz. Pochylił się całując miękki policzek, po czym ostrożnie wyniósł chłopca z wody. Posadził go na stołeczku dokładnie wycierając go puchatym ręcznikiem. Uśmiechnął się wycierając krótkie białe włoski. Nadal zaskakiwał go ich kolor. Nie spodziewał się bieli!
Sięgnął po koszulę, z rozbawieniem poznając swoje własne ubranie - jedna z jego ulubionych "domowych" koszul (noszona tyle razy że materiał zrobił się w dotyku mięciutki jak puch).
Klęknął przed chłopcem pokazując mu koszulę i ubierając go w nią, szybko zapinając guziczki, w sumie trochę ciekaw reakcji na ubranie.

Wstał znów biorąc małego na ręce i zaniósł go do łóżka. Poprawił poduszki by chłopiec mógł się wygodnie oprzeć, po czym sięgnął po stojącą na stoliku obok tacę.
El przygotował raczej przemyślany posiłek. Posmarowany masłem i miodem kawałek chleba, cienkie plasterki szynki z melonem i sok z pomarańczy - wszystko w małych porcjach by nie obciążyć zbytnio wygłodzonego chłopca.
Przysunął się bliżej otwierając nóżki tacy i stawiając ją nad nogami elfika.

Gdy wycierał go ręcznikiem, w pierwszej chwili chłopak stał niemo, w całkowitym zaskoczeniu. Szybko jednak zauwazył, do czego ów przedmiot służy i szeroko się uśmiechnął, przechwytując nagle ręcznik z dłoni Liama i samemu wycierając się do końca. Z ciekawością przyglądał się jak Liam sięga po kolejny kawałek materiału, ale gdy zaczął to zakładać na niego, chłopak wyglądał na jeszcze bardziej zaskoczonego, niż był przed chwilą.

Gdy Liam zapiął już guziki, od razu zaczął się sobie przyglądać a zaraz po tym - uśmiechać. Wskazał na swoją koszulę a potem na Liama, uśmiechając się i głaszcząc material na piersi.

Ale wszystkie te wygody i przyjemności odeszły natychmiast w niepamięć, kiedy przed chłopakiem pojawiła się z tacą z jedzeniem. Przez sekundę niepewnie patrzył na Liama, po czym niemal od razu zaczął jeść - pospiesznie i gwałtownie, niemal krztusząc się przy każdym kęsie. Najpewniej nawet nie czuł smaku tego, co w siebie rzuca i już po chwili wszystko było wyczyszczone. Nawet wylizał talerze.

Aż się roześmiał gdy mały z takim entuzjazmem zaczął się wycierać. Chłopiec był zdecydowanie uroczy z całym tym swoim zachowaniem.
Potargał go delikatnie po włoskach gdy zaczął oglądać koszulę i pokiwał głową na nieme pytania - bo zdawało mu się że chłopiec pyta czy to jego koszula... znaczy przynajmniej miał nadzieję, że dobrze interpretuje jego zachowanie...

Usiadł obok na łóżku stawiając tacę na kolanach elfika... w pierwszej chwili miał parę sekund zastoju gdy nagła łapczywość go zaskoczyła. Delikatnie złapał kruche rączki chłopca i położył je na jego kolanach przytrzymując je w dole. Nie chciał mu odbierać jedzenia ani nic, ale wolał nie dopuścić by mały za chwilę wymiotował przez takie zachowanie
- Nie maleńki.. nie bo będziesz chory...
sam chwycił w palce kawałek owocu i podsunął mu pod usta.

Kiedy nagle Liam zatrzymał go, uniemożliwiając mu jedzenie, chłopak spojrzał na niego wielkimi oczami, które niemal od razu napełniły się łzami, jakby Liam wyrządził mu największą krzywdę. Na szczęście nie trwało to długo, bo już po chwili szybko przeżuwał kawałek owocu, co zajęlo mu nie więcej niż dwie sekundy. Najpewniej przełknął to niemal w całości, po czym od razu otworzył usta czekajac na kolejny kawałek.

Gdy tylko zobaczył łzy na ślicznej buzi pochylił się i delikatnie pocałował zapadnięty policzek.
Gdy otworzył usta delikatnie dotknął je palcem kręcąc głową na nie. Podniósł maciupki kawałek owocu i wsunął go do ust. Pogryzł na pokaz parę razy, po czym podsunął drugi kawałek do ust chłopca, ciekaw czy zrozumiał przekaz.

Łzy spłynęły z jego policzków, kiedy Liam zaczął przecząco kręcić głową. Już zaczynał cicho buczeć i szlochać, a na jego chudej buzi widać było cierpienie. Mimo intencji, przez chwilę Liam pozwolil myśleć chlopcu, że ten się w okrutny sposób po prostu znęca. Szczególnie, kiedy sam zaczął jeść, każąc mu patrzeć. Kiedy tylko dostał kawałek owocu, pospiesznie chwycił go ustami, przegryzając ze dwa razy i połykając.

Westchnął cicho, na widok łez. Absolutnie nie chciał krzywdzić chłopca, ale nie mógł mu pozwolić by tak połykał jedzenie. Zwłaszcza, że był pewien iż od dawna nic nie jadł - pominąwszy pewnie jakieś liście czy coś innego. Przecież jeśli wszystko tak w siebie wrzuci od razu wyląduje w łazience, wymiotując do miski...
Pogłaskał go lekko po buzi i uniósł jego głowę tak by musiał na niego patrzeć. Powtórzył proces z przed chwili - dokładnie pogryzł kawalątek owocu i tym razem otworzył usta pokazując mu dokładnie pogryzione jedzenie, i dopiero wtedy podał mu do ust tym razem kawałek chleba.

Choć na początku jeszcze płakał, ukazanie zmielonego jedzenia zrobiło na nim najwyraźniej piorunujące wrażenie, bo niemal od razu przestał płakać, patrząc na niego pytająco. Tym razem chyba zrozumiał, bo kiedy dostał kawałek chleba, zamiast od razu połknąć to gryzł ostrożnie, cały czas wpatrując się w Liama. W koncu otworzył buzie i pokazał mu równie zmielony chleb, co Liamowy kawałek owoca.

Uśmiechnął się lekko na to uważne spojrzenie złotych oczek. Pokiwał głową gdy chłopiec pokazał mu pogryzione jedzenie i palcem zamknął mu buźkę, od razu podsuwając mu do ust kawałek melona z szynką.
Wpatrywał się w niego z wyczekiwaniem, ciekaw czy tym razem też pogryzie jedzenie, tak jak mu pokazał.

Gdy połknął lekko uniósł mu buzię by znów na niego popatrzył i powoli pokazał mu jak pić ze szklanki, zanim podsunął mu ją do ust - w sumie zainteresowany jaka będzie reakcja na sok z pomarańczy... W sumie zastanawiało go czy chłopiec w ogóle zwracał uwagę na smak jedzenia które dostawał.

Nieśmiało się uśmiechnął, szybko ocierając łezki i jeśli tylko Liam puścił jego ręce. Najwyraźniej jednak, mimo dość brutalnego sposobu, chłopiec zrozumiał przekaz i się zastosował. Jadł powoli, gryząc dokładnie każdy kęs. Wówczas chyba też zaczął zastanawiać się nad tym, co tak właściwie je - bo w trakcie przeżuwania uważnie oglądał inne składniki znajdujące się na talerzu. Nieco też bawił się jedzeniem, bo z czystej ciekawości miażdżył w palcach kawałki owoców by obejrzeć je również od środka. Wszystko jednak dokładnie zjadał i wylizywał. Z równie wielką ciekawością sięgnął też po szklankę z sokiem, dośc niepewnie się przyglądając kolorowej substancji.
Widać jednak było, że elfik nie wie, czy mu kwaśno-słodka woda smakuje, bo co chwilę zaskoczony zerkał na szklankę, choć mimo to popijał tym jedzenie.

Gdy mały zaczął jeść już spokojniej uśmiechnął się z ulgą i pogładził go po włosach. Siedział obok przyglądając się jak je i wodząc palce przez krótkie kłaczki.
Podejrzliwe traktowanie soku raczej go bawiło. Żałował, że chłopiec nie może wprost powiedzieć co mu smakuje a co nie.
Wstał zostawiając go na chwilę i wyszedł do łazienki. Wziął z półeczki jeszcze nie używaną szklankę do mycia zębów i napełnił ją czystą wodą. Wrócił do pokoju stawiając szklankę na tacy i usiadł na łóżku czekając aż elfik skończy jeść.

Uśmiechał się słodko za każdym razem, gdy Liam go głaskał. Z takim zachowaniem faktycznie wyglądał jak niewinny, mały chłopczyk, chociaż jeśli Liam się bliżej przyjrzy to zauważy, że jego ciało nie wygląda jak ciało niedojrzałego dziecka.

Spojrzał za nim jak tęskny psiak, kiedy tylko wstał z łóżka i na chwilę wyszedł, a gdy tylko wrócił, elfik od razu objął go za szyje i mocno przytulił, przez niemal minutę wyłącznie się tuląc. Dopiero wtedy wrócił do jedzenia. Wodę wypił, tak samo jak sok.

Natychmiast objął chłopca przytulając go ciasno i gładząc chude ramionka. Zdecydowanie go zatrzyma. Nie miał zamiaru oddawać go do sierocińca jak inne 'znalezione' dzieci. Mały, czarny elfik zostanie z nim.

Pogładził go po policzku jak zjadł wszystko. Zabrał tackę odstawiając ją na bok i już zastanawiając się CO przynieść mu na kolejny posiłek - w sumie powinien jeść dość często niewielkie porcje, wtedy szybciej odzyska siły...

Pomógł u się ułożyć na łóżku poprawiając kołdrę i okrywając go dokładnie.

Przesunął wzrokiem tuż za tacką, by się upewnić, że na pewno nie zostawił na niej ani okruszka, na szczęście jednak wszystko zjadł, więc zadowolony spojrzał z powrotem na Liama. Nie wiedział, co teraz powinno nastąpić, więc posłusznie umościł się na łóżku i pozwolił się przykryć. Ledwo jednak się położył, gdy gwałtownie zerwał się z łóżka, klęcząc tuż obok Liama i z lekkim przerażeniem na twarzy powtarzał ruch dłonią, który miał oznaczać słoniowate stworzenie.

Aż lekko podskoczył gdy chłopiec się tak gwałtownie zerwał. Westchnął na ten gest. I jak miał mu niby teraz przekazać, że trzeba poczekać? Sądząc po wyglądzie szklarni nawet pokazywanie słońca nie wystarczy bo i tak nie będzie wiedział o co chodzi!
Westchnął pocierając lekko palcami czoło. Pokazał na chłopca i łóżko, po czym na chwilę zamknął oczy udając że śpi i się budzi, po czym powtórzył gest zwierzęcia.

Dłuższą chwilę patrzył na niego z odrobiną niedowierzania. Wydął lekko wargi i zerknął na bok, aż w końcu pokręcił przecząco głową. Nie zgadzał się z spaniem, mimo, że był tak bardzo zmęczony. Najpewniej zasnąłby w mgnieniu oka. W szklarni nie miał wielu okazji, by w spokoju się wyspać... a o wygodzie jakiejkolwiek nie było mowy.
Znów wykonał gest zwierzęcia i zaraz po tym objął się ramionami, lekko obracając w lewo i prawo, dość energicznie. Nie wiedział, jak przekazać, że chce przytulić słonicę zanim pójdzie spać.

Westchnął cicho i pokręcił przecząco głową. Znów powtórzył szereg gestów spania i słonicy.
Pogładził chłopca po włosach i położył się obok zachęcająco otwierając ramiona. Miał nadzieję, że to mu chwilowo wystarczy zanim El wróci ze zwłokami słonicy.

Chwilę przyglądał mu się niepewnie, nie wiedząc, co powinien zrobić. Chciał przecież przytulić się do słonicy, ale Liam najwyraźniej miał zupełnie inny pomysł. Ale po tych zaledwie kilku godzinach w pełni już mu ufał i wiedział, że wszystko co robi prowadzi do czegoś dobrego. Nawet, jeśli boli.
W końcu westchnął cichutko i z powrotem wsunął się pod kołdrę, przysuwając do Liama i wtulając się w niego ciasno.

Liam od razu otoczył chłopca ramionami i przytulił do siebie ciasno. Pocałował miękki policzek, i zaczął gładzić chłopca po włosach. Już przedtem zauważył, że zdawało się to sprawiać małemu przyjemność.

W sumie El powinien niedługo wrócić. Furia na pewno bezbłędnie doprowadził go na miejsce... Chłopcu na pewno ulży jak zobaczy swoje zwierzę... hmm.. ciekawe jak zareaguje na Furię...