Kolejne X dni

Nie mówiąc już nic więcej, zabrał się po prostu za zmywanie. Cała góra naczyń zajęła mu nieco czasu, nazbierało się po gotowaniu na cały dzień i oczywiście on musiał to zmywać. Ponarzekał oburzony na niewdzięczną pracę, ale nawet nie zauważył, że wąż zaczął go ignorować. Dopiero, kiedy skończył myć i właściwie jego praca powoli dobiegała końca, zwrócił na zwisającego gada.
W pierwszej chwili dość zaskoczony jedynie lekko go dotknął, bojąc się, że może coś mu się stało.

Zdjął więc delikatnie węża z siebie i położył na stole, pochylając się i uważnie obserwując, czy wszystko w porządku.

Spał sobie spokojnie owinięty w okół cieplutkiej szyi, z wygodnie ułożoną głową. Zasyczał cicho jak poczuł, że coś odsuwa go od miłego ciepełka. Co to miało niby być? A właśnie miał taki fajny sen hmpf!

Zadrżał lekko gdy zetknął się z twardą i zimną powierzchnią stołu. Niechętnie otworzył oko łypiąc z pretensją na swojego elfa. No za co no... a tak mu było milutko... Ziewnął otwierając paszczę szeroko jak na węża przystało, po czym uniósł głowę wyczekująco spoglądając na chłopaka, czekając czego chciał.

Kiedy zobaczył to potężne ziewnięcie i ogólnie znak życia, uśmiechnął się zadowolony i wziął z powrotem węża, kierując się do swojego pokoju.
- Kochany z ciebie gad - mruknął cicho i położył go na swojej poduszce. Skoro wężowi chciało się spać, to niech śpi w wygodniejszym miejscu. I tak zostało jeszcze dużo do roboty.
- Idź spać, ja jeszcze muszę dokończyć...

A do dokończenia miał wiele. Z tęsknotą zerknął na łóżko, które wcale wygodne nie było. Twarde, małe, w dodatku pościel szorstka i taka nijaka... ale nie da się ukryć, że lepsze to, niż podłoga. Westchnął cicho.
- Przyjdę wieczorem.

Korzystając z okazji, że znów jest niesiony pieszczotliwie polizał palce swojego elfa. Hm chłopak zdecydowanie wymagał jakiejś nagrody za takie dobre traktowanie go!
Zawinął się w ciasny kłębek na poduszce przyglądając się niezbyt zadowolonej minie elfa. Hm... czy w sumie nie powinien zapytać go jak ma na imię? Jakoś mu to umknęło ostatnim razem. Eh tam. Nadrobi jak będzie już miał gotową drugą formę by się chłopak nie brzydził jak ostatnio.
Zasyczał mu cicho na do widzenia i poczekał aż wyjdzie.

Zsunął się na podłogę i ostrożnie, by nikt go nie zauważył wypełzł z domu. Miał parę rzeczy do załatwienia w mieście o tak...

Ravinel gdy tylko wrócił do kuchni, zabrał się za obowiązki. Nadchodziła pora obiadu, więc musiał przygotować jadalnie, podawać państwu jedzenie i robić wszystko to, co służący. Cały czas miał minę ponurą i chłodną, bo z wszystkiego co musiał robić, najbardziej nienawidził bezpośredniego usługiwania. W dodatku jakimś tam prostym ludziom.
Potem zaś musiał pozmywać po obiedzie oraz posprzątać w jadalni. Wieczorem to samo, w trakcie kolacji.

W końcu, gdy pozmywał i posprzątał po kolacji, zamiótł podłogę w kuchni, mógł uznać swoją pracę za skończoną. Westchnął ciężko i wszedł do swojego pokoiku, sięgając po swoją koszulkę nocną, w której niestety musiał już spać codziennie. Spojrzał na łóżko, ale nie zauważył węża. Czyżby schował się pod poduszkę lub kołdrę? Wprawdzie już powoli lato się ochładza, ale wydawało mu się, że węże nie odczuwają jako tako zimna. Rozkopał więc całą pościel. Jednak jego małej gadzinki nie było.

Wystraszony zaczął szukac w każdym kącie swojego malutkiego pokoju. Nie było go jednak. Czy coś się mogło stać?! A co, jeśli głupia Anna wlazła do pokoju i go wywaliła? Albo zabiła?!
Zaczął gorączkowo szukać węża w kuchni i w pomieszczeniach gospodarczych, do których wąż mógł się jakoś dostać - a kiedy tam go nie znalazł, wybiegł na podwórko i zaczął szukać po krzakach. Że też nie nadał mu imienia! Teraz nawet nie miał jak go wołać...

Szybko udało mu się wymknąć z domu i poza teren posiadłości. Dalej było już tylko łatwiej. Ludzie rzadko kiedy patrzyli pod nogi. Nikt nie zwrócił uwagi na przemykającego po krzakach i w cieniu węża.
Miał do sprawdzenia parę rzeczy. Jakieś ze dwie księgarnie, może jakaś galeria jest w tym mieście? W końcu musi zobaczyć jak wyglądają elfy tak ogólniej. Skoro ma się podobać swojemu.. chłopak go szuka hmpf.. już on mu pokaże chłopaka! No i poza tym prezent, oj tak...

Dyskretne wkradanie się do księgarń zabrało mu trochę czasu. Jeszcze więcej przeglądanie książek i szukanie rycin mówiących o elfach. Na szczęście większość regałów miała puste przestrzenie z tyłu półek więc nikt go nie zauważył.. poza tym po prawdzie zbyt wielu ludzi się nie interesowało książkami. Banda bezrozumnych bęcwałów i tyle. Ignoranci jedni. No ale przynajmniej dowiedział się JAK powinien wyglądać. Teraz tylko znaleźć czas by osiągnąć taką doskonałą formę i będzie idealnie.

Zwinięty w jednym z zacienionych zaułków odczekał do wieczora. Już wcześniej wyczaił sklep muzyczny w którym na pewno prezent dla jego elfa tylko czeka by go zabrać.
W końcu wśliznął się do środka przez kocią klapkę w tylnych drzwiach - sam kot bardzo rozsądnie uciekł na jego widok, mądra bestia.
Po paru chwilach poszukiwań znalazł to o co mu chodziło. Idealnie! Instrument był stosunkowo mały w porównaniu z innymi, miał ładnie rzeźbioną w liście ramę i był z ładnego, błyszczącego drewna.
Otwarcie tylnych drzwi sklepu i zabranie prezentu' nie stanowiło problemu. Naprawdę co za idiota wiesza klucze od drzwi tuż obok nich na haczyku? Luuuudzie są tacy beznadziejni.

Korzystając z mroku, bez problemu wrócił do posiadłości. Ukrył instrument w krzakach i zmienił się z powrotem w swoje wężowe ja. Wśliznął się do domu i prosto do sypialni swojego elfa. Wsunął sie na łóżko i zaczął niecierpliwie trącać go głową w policzek. No dalej.. nie mógł aż TAK mocno spać!

Mimo, że zasnął dość szybko poprzez swoje półgodzinne chlipanie, to spał dość niespokojnie. W pierwszej chwili nie poczuł niczego, ale po kilku szturchnięciu zamruczał sennie i otworzył sennie oczy.
Kiedy zobaczył przed swoją twarzą węża, od razu się zerwał, siadając na łóżku i porywając swojego gadziego przyjaciela w objęcia.
- Oh, jesteś, jesteś! - wyburczał płaczliwie, przyduszając go lekko do siebie i lekko się obracając w lewo i w prawo, jakby chciał z nim zatańczyć.
- Tak się martwiłem! Szukałem nawet na drodze, co, jakby ktoś cię rozjechał albo zdeptał?! Myślałem, że już nigdy nie będę mieć swojego węża!

Oh.. nie spodziewał się, że jego elfik będzie taki zaniepokojony. Hm.. w sumie faktycznie powinien go uprzedzić, że wychodzi heh. Biedny chłopak.
Pozwolił się przez chwilę tulić i głaskać, po czym wysunął głowę w górę i delikatnie musnął językiem słony policzek.
Nie miał zamiaru doprowadzić go do łez! Przesunął ciało oplatając się w okół jednej z jego rąk i nadal ocierając się o jego twarz. Jak tylko się uspokoi to da mu prezent.. na pociechę mhm...

Przez bardzo długą chwilę tulił się do wężyka, głaskał go i nawet całował po pyszczku. W końcu nawet się położył, chcąc wrócić do spania. Położył węża obok siebie, przykrywając czule kołderką i przytulając do niego policzek.
- Jesteś moim jedynym przyjacielem - szepnął cicho, choć był już uspokojony. Objął go lekko dłonią, zamykając oczy.
- Nie znikaj tak więcej, proszę. Jak będziesz chciał wyjść to jakoś popukaj w drzwi czy coś, żebym widział, a nie tak jakoś bez słowa... Szukałem cię aż do zmroku...

Czuł się aktualnie bardzo chciany i kochany. Hmm.. jak milutko. Niby wiedział, że zmartwił swojego elfika, ale takie traktowanie. Choć raczej mimo to nie będzie go znów narażał na taką przykrość!
Potarł pyskiem o jego policzek i polizał mięciutką skórę w kąciku jego ust. Ale ale! Żadnego spania!
Zasyczał głośno i lekko klepnął go końcówką ogona w drugi policzek. Delikatnie się odsunął znów głośno sycząc.

Zmarszczył brwi i spojrzał na wężyka, nie rozumiejąc, o co mu chodzi. Dlaczego nagle się odsuwa i syczy? No przecież powinien tutaj z nim leżeć i go pocieszać! Przyciągnął go z powrotem do siebie i mocno objął, jeszcze szczelniej przykrywając go kołdra.
- Nie idź! - burknął nieco obrażony, czując się bardzo niepotrzebny i nielubiany. Mało, że cały dzień go nie było, to jeszcze chce sobie iść!

Gdyby był w stanie w tej formie to przewrócił by oczami. No naprawdę... nawet jego elfik bywał z lekka ograniczony czasem!
Znów zasyczał ciut zniecierpliwiony. Dość mocno zaplótł ogon w okół jego nadgarstka i pociągnął w stronę skraju łóżka.

Niemądry elf.. przecież musiał wstać i zabrać swój prezent z ogrodu zanim ktoś inny go znajdzie albo zanim spadnie deszcz, albo rosa i go zniszczy!

Spojrzał na niego pytająco, zupełnie nie wiedząc, o co chodzi. Dlaczego wąż go ciągnął za rękę?
- Co jest? - mruknął i lekko się uniósł na łokciu, patrząc na niego pytająco. Spojrzał na swój nadgarstek i lekko pociągnął, marszcząc brwi.
- Boli - burknął cicho, patrząc na niego z wyrzutem. - Nie chcesz ze mną spać?

ARGH! No co to ma kurcze być?! Ma zacząć szczekać i latać do drzwi i z powrotem? Grrr... nie zasługiwał na takie upokorzenie do licha!
Puścił jego nadgarstek i zsunął się z łóżka. Po chwili zaciskając szczękę na brzegu kołdry i silnym szarpnięciem ściągając ją z łóżka.
Z pełnym zniesmaczenia sykiem wypluł kilka luźnych piórek i podpełzł bliżej drzwi sycząc i oglądając się na swojego elfa... może TERAZ załapie!

W niemym szoku obserwował węża, który zachowywał się co najmniej dziwnie. Przygryzł lekko wargę i w końcu wstał z łóżka, idąc niepewnie do drzwi. Czyżby wąż chciał gdzieś go zaprowadzić? Albo coś pokazać?
- Wszystko w porządku...? - zapytał niepewnie, pochylając się i lekko głaszcząc go po pyszczku. - Mam gdzieś za tobą iść czy co?

Zasyczał z ulgą. NO W KOŃCU! jej no niedługo musiał by naprawdę zacząć robić z siebie idiotę by go zainteresować!
Potarł głową o wyciągniętą rękę i zasyczał zachęcająco, wysuwając się przez drzwi.
Po chwili wsadził głowę z powrotem, upewniając się czy elf przypadkiem nie położył się z powrotem do łóżka.

Ravinel widząc zachowanie węża od razu zrozumiał, o co chodzi. Ależ oczywiście! Wąż chciał mu coś pokazać. Hmpf, gdyby potrafił mówić, byłoby to łatwiejsze. Ale może niech już zostanie w tej swojej formie... bezpieczniejszej. Poszedł za nim, choć po drodze szybko jeszcze założył mięciutkie papucie, aby nie zmarznąć. Nie chciał więcej chorować.
- To co mi pokażesz?

Zasyczał zadowolony z efektu i szybko wyprowadził swojego elfa do ogrodu. Zatrzymał się wyczekująco na brzegu ścieżki, przy dużej kępie krzaków.
Zaczekał aż do niego podejdzie po czym szybko wsunął mu się na ramiona i swoje ulubione miejsce w okół szyi.
No nareszcie.. teraz chciał z bliska zobaczyć reakcję na swój prezent! Zachęcająco machnął ogonem w stronę krzaków wyciągając w ich stronę głowę.
No dalej.. rozumie przecież o co mu chodzi no...

Wyszedł za nim do ogrodu, do razu obejmując się ramionami, bo w nocy było już chłodno. Wąż zaś znów na niego wszedł, pozostawiając zdezorientowanego elfa na środku ogrodu.
- No ale co ja mam tu zrobić? - zapytał, drżąc z zimna i rozglądając się wokół. Dopiero po chwili, gdy wąż wychylił się w stronę roślin, podszedł bliżej.
- Coś jest w krzakach... ? Nie ugryzie mnie...?

Niepewnie i z lekkim strachem rozchylił gałęzie, starając się w ciemnościach dojrzeć, o co chodzi. Po chwili jakby coś zauważył, postanowił więc to coś wyciągnąć. Już po chwili, kiedy część przedmiotu znalazła się w świetle księżyca, zaskoczony niemal od razu wyciągnął całość jednym ruchem ręki.
- Oh! Nie wierzę! To prawie jak moja harfa! Skąd to tu się wzięło?!

Zapominając o zimnie, zaczął oglądać instrument z każdej strony.
- Skąd to... - urwał i spojrzał w dół na wężyka, marszcząc brwi. On na pewno by wiedział skąd... - Ktoś to przyniósł?

Aż syknął oburzony taką sugestią. Jak jego elf mógł by pomyśleć, że przyprowadził go w jakieś niebezpieczne miejsce? Też coś! hmpf...
Przymknął oczy uważnie przyglądając się reakcji chłopaka.

Zasyczał z nieukrywaną dumą i rozłożył swój kaptur prężąc się jak paw. Złożył go szybko i otarł się głową o policzek swojego elfa, czubkiem ogona brzękając na jednej strunie.
Elf powinien się chyba domyślić, że to od niego. W końcu dopiero co mówił mu o tym, że posiadanie harfy to jego marzenie. Może nie była super wielka tak jak takie prawdziwe, ani nie była zrobiona przez elfy no ale to chyba było już coś prawda? Liczył też na ciut wdzięczności za taki wspaniały prezent!

Uśmiechał się szeroko, patrząc na swoją nowiutką, malutką harfę. Będzie mógl grać! Nie mógł się doczekać. Przytulił do piersi instrument, który już otoczył bezwzględną miłością i skierował się szybciutko do swojego pokoju. Kiedy już był u siebie, szybko usiadł na łóżku i przykrył się, aby nie zmarznąć. Z zachwytem w oczach powoli sunął palcami po strunach, nie mogąc uwierzyć w swoje szczęście.
- Ktoś to zostawił? Zgubił? Skąd w ogóle o tym wiesz? - pytał po cichu wężyka, choć wiedział, że ten nie odpowie. W końcu jednak chwycił odpowiednio harfę i próbnie zaczął wygrywać kilka prostych melodii. Trzeba było nastroić...

Szybko zsunął się z ramion chłopaka na kołdrę. Aż zasyczał oburzony na takie słowa! Pół dnia się szarpał z tym by znaleźć i przynieść mu tą jego wymarzoną harfę a tu taki.. taki.. brak wdzięczności! Zasłużył co najmniej na coś dobrego i GODZINĘ tulenia i głaskania hmpf!
Uniósł się prezentując swój imponujący kołnierz i kiwając się lekko. No dalej! Musi w końcu jakoś załapać że to prezent od niego a nie "ktoś zgubił" też coś! Opadł na łóżko i lekko klepnął ogonem rękę swojego człowieka. No odrobinę uwagi nooo...

Przerwał na chwilę strojenie harfy, bo jego wąż nagle zaczął odprawiać niepokojące tańce. O co mu chodziło? Z pewnością chciał coś przekazać - Ravinel nauczył się, że kiedy wąż zachowuje się dziwacznie, to najczęściej próbuje coś powiedzieć. Odłożył więc harfę i lekko pogłaskał gadzi łebek.
- Co jest? - zapytał łagodnie, po tak długim czasie nie czując już w ogóle strachu przed swoim przyjacielem, nawet, jeśli pozornie wygląda agresywnie.
- Pewnie coś o tym wiesz... hmm... Będę próbował zgadnąć, jeśli będę miał rację to zasycz, o!

Uśmiechnął się szeroko, czując nagły dopływ genialnej pomysłowości. Zamyślił się na chwilę, dalej głaszcząc węża.
- Czy ktoś zgubił harfę?
Wąż jednak milczał, więc Ravinel znów się zamyślił.
- Ktoś tu ukrył harfę? W sumie mogła być kradziona...

Automatycznie uniósł głowę ocierając się o ciepłą dłoń. Hmpf... powinien być twardszy.. ale to głaskanie i tulenie było takie miłe heh...
Na propozycję aż się uniósł i pokiwał zachęcająco. Z lekkim napięciem czekał co też jego człowiek wymyśli.
Ochoczo wtulił łepek w jego dłoń pozostając cicho przy pierwszym pytaniu. Przy drugim zawahał się chwilkę jak sprecyzować odpowiedz i syknął krótko, wpatrując się w niego wyczekująco. Owszem KTOŚ ukrył.. mhm...

Od razu się rozpromienił, kiedy wąż zasyczał przy drugim pytaniu. Powoli zaczynał czuć się jak detektyw lub jakiś szpieg... Pomimo uśmiechu, dluższą chwilę musiał się namyślać. Więc ktoś tutaj ukrył harfę w krzakach, z pełną premedytacją!
- Czy znam tę osobę? - zapytał w końcu, chcąc jakoś zawęzić krąg podejrzanych.