Wieża

Po paru dniach podróży głównym traktem (w tym zarówno pieszego dreptania, jak i podjechania spooory kawałek na kilku wieśniaczych wozach) i 2 dniach wydeptywania zaledwie lekko ubitej drogi prowadzącej przez gęsty las Snake w końcu oznajmił że już prawie są na miejscu.
Pokazał swojemu elficzkowi wiszącą na drzewie tabliczkę ze strzałką pokazującą dróżkę i podpisem runicznym i we wspólnym głoszącym dumne "MAG - eliksiry i zaklęcia".
Poprowadził Ravinela wydeptaną ścieżką w głąb lasu. Po ok 2 godzinach dotarli do ukrytej w cieniu drzew dość dużej - ale pustej polanki. Snake mocno chwycił elfa za rękę i wyszedł na polankę... znikając nagle! Silne pociągnięcie za rękę zmusiło elfa do wyjścia na otwarty teren. Przez sekundę wydawało mu się jakby przechodził przez taflę lodowatej wody aż nagle znalazł się na polanie.

Wyglądała zdecydowanie inaczej niż przed chwilą. Dzika leśna ścieżka była tu wysypana złocistym piaskiem i obłożona po obu stronach kamieniami. Po obu jej stronach stały drzewa owocowe, aktualnie obsypane jabłkami, brzoskwiniami, czereśniami i wiśniami z czego część leżała już na ziemi użyźniając glebę. Całość od lasu oddzielał dość wysoki drewniany płotek.

Wieża stała na samym środku polany. Masywna okrągła budowla z szarego kamienia z płaskim dachem ledwo wystającym ponad korony wiekowych drzew. Ciężkie drewniane drzwi nie miały żadnej klamki ani zamka. Obecność okien (zresztą pozamykanych na drewniane okiennice) sugerowała że wieża poza parterem ma jeszcze 2 piętra. Co kryło się ZA wieżą nie było widać z tego miejsca na ścieżce.

Snake uśmiechnął się niepewnie wpatrując się w elfa
- To już tu.. i jak?

Początek podróży był niezwykle ekscytujący, jednak po kilku dniach Ravinel był już zmęczony wędrówką. Zaczął nawet się zastanawiać, czy aby na pewno owa wieża istnieje - niby to z ciekawości więc wypytywał swojego przyjaciela o co raz to więcej szczegółów. W końcu już nawet zaczął wypytywać, jak wiele drogi im zostało.

Jednak gdy w końcu zobaczył tę upragnioną tabliczkę, o której mówił wąż, nie mógł powstrzymać uśmiechu. W końcu! Od dziś znów będzie mógł żyć godnie i należycie, nie będąc niczyim służącym. Nawet to dziwne przejście, które z pewnością było magiczne, nie zraziło go i nie zniszczyło mu humoru.
- Oh... - westchnął tęsknie, patrząc na wieżę. Nie była czymś idealnym. Wyglądała dość topornie i mało elegancko, ale mimo to, była od dziś jego własną wieżą.
- Czeka nas na pewno trochę pracy... - uśmiechnął się lekko do niego, widać było jednak, że jest zadowolony.

Starał się jakoś umilić swojemu elfikowi podróż, jednak nie miał na to zbyt wielu możliwości. Pocieszał się tylko tym że przynajmniej bagaż za niego niesie a dotarcie do domu troszkę zrekompensuje mu trud podróży.

Uśmiechnął się widząc jego reakcję.
- Trochę tak.. nie wiem czy tak dużo, jeśli czary się nie wyczerpały to nawet kurzu nie powinno być.
Pokazał ręką w stronę wieży
- Tam po prawej jest studnia, stamtąd się bierze wodę do picia, łazienka ma swoją własną.. z tyłu jest warzywniak i kurnik ale kur już nie ma niestety...

Spoglądał we wskazywanych kierunkach, uważnie się przyglądając. Dziwił się, że po takich czasie opuszczenia, to miejsce wciąż było w takim stanie. Wydawało mu się, że ludzie nie potrafią dobrze czarować i magia stara się omijać ich z daleka.
Po chwili uśmiechnął się lekko i podszedł do drzwi.
- A jak wejdziemy?

Podszedł szybkim krokiem i położył plecak na ziemi obok drzwi. Przechylił lekko głowę
- Hm.. w sumie nie wiem czy tak dam radę... ale można spróbować.
Kucnął wyciągnął rękę przykładając ją do dołu drzwi... które nawet nie drgnęły. Posłał swojemu elfikowi przepraszający uśmiech po czym zmienił się w węża. Przysunął się bliżej drzwi pocierając łebkiem o ich dół... co sprawiło że rozległo się głośne szczękniecie zamka a drzwi uchyliły się same z siebie. Po chwili przed Ravinelem z powrotem stał uśmiechnięty lekko Snake
- Ta dam?

Przyglądał się temu dziwacznemu zajściu z dość zdezorientowaną miną. Czy to znaczy, że sam nie będzie w stanie wejść do wieży? Lub też Snake za każdym razem musi się zmieniać w węża, by otworzyć drzwi? To dość niedorzeczne... uśmiechnął się mimo wszystko lekko, nie chcąc psuć przyjacielowi humoru.
- Świetnie... otworzone.

Spojrzał wgłąb wieży, mimo wszystko czując nagle pewną nieufność. Ludzka wieża okraszona ludzką magią. Czy to aby na pewno dobry pomysł?

Wnętrze wieży było ciemne (zwłaszcza że na parterze okien nie było). Jednak po przekroczeniu progu nagle pozapalały się umieszczone na ścianach kinkiety, oświetlając wszystko. Pomieszczenie było rzecz jasna okrągłe i dość duże, z podłogą wyłożoną jasnym drewnem. Na prawo od drzwi w podłodze umieszczona była drewniana klapa. Po drugiej stronie biegnące przy ścianie w górę schody na piętro.
Po lewej stronie ukryta częściowo za schodami była kuchnia. Duży piec, drewniane szafki z kamiennymi blatami, i zlew najwyraźniej z bieżącą wodą. Przyprawy na malutkim regaliku, porozwieszane na haczykach naczynia i wiszące z pod sufitu zioła dopełniały obrazu. Całość sprawiała całkiem miłe 'gościnne' wrażenie.
Po prawej stronie była jadalnia - dywan na podłodze, drewniany stół z dwoma, obitymi pluszem krzesłami. Na ścianie wisiał obraz przedstawiający piękny krajobraz leśny (wyraźnie elfickiej roboty) a na stole wazon z aktualnie smętnie zwisającymi, uschniętymi badylkami w środku.
Pomieszczenie wypełniał delikatny zapach ziół.

Snake stał za plecami Ravinela z lekkim niepokojem czekając na pierwszą opinię.

Spodziewał się raczej dość ponurego wyglądu, zakurzonych i zdezelowanych gratów, robali i szczurów niż czystego i nawet przytulnie wyglądającego pomieszczenia. Wystarczyło jedno spojrzenie, a od razu dostrzegł obraz - jedyna rzecz która, jego zdaniem, wyglądała porządnie. Niespiesznie jednak przeszedł na wskroś jadalni, niczego nie dotykając ale dokładnie wszystko oglądając.
- Ładnie tu - odezwał się w końcu, choć lekko skrzywił się gdy natrafił wzrokiem na wazon z szarymi kikutami. - Chociaż kwiaty trzeba wymienić...

Snake uśmiechnął się lekko, głęboko wdychając znajomy zapach.
- Chyba tak.. jakoś nie pomyślałem o kwiatkach gdy ostatnio tu byłem.. Chcesz zobaczyć resztę? Wyżej jest sypialnia, a na górze biblioteka i obserwatorium na dachu... Łazienka i laboratoria i w ogóle są na dole...

Spojrzał na niego na krótką chwilę i niemal od razu skierował się do schodów. Wolał nie wypowiadać swoich myśli na głos, ale jeśli sypialnia jest jedna, to gdzie się pomieszczą? Wolałby mieć w końcu sypialnie tylko dla siebie, a nawet jeśli jego przyjaciel jest wężem.
- Chodź! Pokaż mi. Czy wszystko inne też jest w takim dobrym stanie ?

Snake uśmiechnął się słabo i pokiwał głową
- Powinno być. Stwórca bardzo o wszystko dbał i zanim odszedł powiedział że wszystko dla mnie przygotuje tak że co najmniej z 10 lat będzie na mnie spokojnie czekać...
Wprowadził Ravinela na górę do sypialni. Schody prowadziły dalej w górę do biblioteki. Gdy weszli do sypialni obudziły się do życia zaledwie 2 kinkiety dając delikatne światło zaledwie na łóżko. Snake szybkim krokiem podszedł do pierwszego z brzegu kona uchylając szybę i otwierając okiennice. Po chwili już wszystkie okna były odsłonięte, i 2-3 uchylone by wpuścić świeże powietrze.
Oczywiście okrągła sypialnia była urządzona całkiem przyjemnie. Na wprost stało bardzo duże łoże z ciemnego drewna z baldachimem. Tu podłoga była wyłożona ciemnym drewnem, dopasowanym barwą do łóżka, nocnych stoliczków i 2 dużych szaf, ze wstawionymi w drzwi lustrami. Między oknami wisiały na ścianach obrazy (autorstwa zapewne tej samej osoby co obraz w jadalni) przedstawiające różne leśne sceny, a nad węzgłowiem łóżka elfie miasto wśród drzew, w srebrzystych promieniach księżyca. Na podłodze leżał bardzo duży, puszysty dywan w głębokim, błękitnym kolorze. Na ścianach w różnych miejscach wisiały półeczki z porozkładanymi na nich drobiazgami.
Snake wszedł do pomieszczenia wolno idąc od półki do półki, uśmiechając się do siebie smutno i raz na jakiś czas dotykając któregoś z przedmiotów. Obrócił się do elfa spoglądając lekko niepewnie
- Chcesz się rozpakować? Czy dalej pozwiedzać?

Rozejrzał się ciekawie po sypialni. Faktycznie również i tutaj było przytulnie, nawet odrobinę elegancko. Przechodząc jednak obok obrazów zatrzymywał się, by przyjrzeć się im. Nie poznawał autora, styl malarski również nieco różnił się od tego, który znał w swoich rodzinnych stronach. W niczym mu to nie przeszkadzało, bo z obrazów dało się wyczuć elfią dostojność. Westchnął cicho i tęsknie, dłużej wpatrując się w obraz elfiego miasta. Czuł się jak wygnaniec i żadna wieża tego nie zmieni.
Drgnął na pytanie przyjaciela i zerknął na niego, w odpowiedzi kierując się do schodów.

Snake poczuł się trochę nieswojo gdy elf bez słowa wrócił na schody. Zaczął się zastanawiać czy dobrze zrobił przyprowadzając go tu? Chyba tak... wydawał się całkiem szczęśliwy gdy tu dotarli.. więc może go czymś uraził i się nie zorientował?
Niepewnie wpatrywał się w Ravinela prowadząc go na górę, gdzie powtórzył rytuał z otwieraniem okien. Potem stanął z boku schodów pozwalając elfowi wszystko obejrzeć.
Schody prowadziły dalej, do klapy w dachu. Kolejne okrągłe pomieszczenie z wysokimi oknami dookoła. Wszystkie przerwy między oknami zastawione były regałami pełnymi książek. Przed nimi, naprzemiennie stały niższe, dwustronne regały i tak dalej tworząc krąg w okół centrum pokoju. Na środku stał duży, masywny sekretarzyk, jednak ostre linie łagodziły misterne roślinne rzeźby zajmujące całą powierzchnię drewna poza gładkim, lśniącym blatem. Na dwóch półeczkach biurka stały w ozdobnych ramkach dość duże, malowane portrety. Na jednym młodego człowieka o kasztanowych włosach i szarych oczach, obejmującego złotowłosego elfa. Na drugim starszy mężczyzna, o włosach białych niczym śnieg, z pomarszczoną wiekiem twarzą o inteligentnych szarych oczach, z udrapowanym na ramionach znajomym Ravinelowi wężem.

Z zaciekawieniem krążył po biblioteczce, którą raczej nazwałby gabinetem. Wyglądał przez okna, chwilę obserwując widoki. Pogoda była tak piękna, że w oddali widział nawet jakieś chatki i pola, majaczyły jednak niewyraźnie i chwiejnie, tuż przed linią horyzontu. Szedł niespiesznie wzdłuż regałów, zerkając na przypadkowe tomy i z nadzieją wypatrując gdzieś jakichś elfich tytułów. W końcu przystanął przed biurkiem i aż zamrugał ze zdziwienia. Od razu poznał węża, łatwo więc było się domyśleć, że ów starszy mężczyzna jest magiem, byłym właścicielem wieży.
- Kim jest ten elf? - zapytał w końcu, brzmiąc jakoś sztywno.

Książki na jakie patrzył były w różnych językach i z najróżniejszych dziedzin. Cały jeden z wewnętrznych kręgów wypełniony był elfickimi książkami, w różnych dialektach, dotyczącymi każdej możliwej tematyki o jakiej piszą elfy.
Wewnętrzny krąg najbliżej sekretarzyka dotyczył tylko i wyłącznie spraw magicznych.
Na pytanie Snake podszedł, spoglądając na portrety. Wyciągnął rękę gładząc palcami twarz starego maga. Westchnął cicho zabierając dłoń i wzruszając ramionami
- Nie wiem dokładnie... wiem że on malował wszystkie obrazy w wieży... Stwórca nazywał go 'mellon'...

Gdy tylko dostrzegł taką ilość elfich ksiąg, zatrzymał się przy nich i wyciągnął kilka przypadkowych, nieświadomie uśmiechając się gdy je przeglądał. Tak dawno nie miał do czynienia z rodzimym językiem, bał się aż, że na zawsze go zapomniał wśród tych barbarzyńców.
Stojąc przy biurku czuł się w tym miejscu nieodpowiednio, jakby niepożądany. Miejsca należące do magów, nawet ludzkich, zawsze pozostawały naznaczone cieniem prawowitego właściciela.
Zaskoczony niewiedzą węża zerknął na niego, unosząc brwi. Jak wąż mógł nie wiedzieć, skoro był to jego właściciel? Niedorzeczne.
- Dziwne, że nie wiesz. Odszedł, nim ty się pojawiłeś?

Snake pozwolił Ravinelowi nacieszyć się książkami. Przyjemnie było popatrzeć na ten rozmarzony uśmiech gdy elf przeglądał kolejne opasłe tomy.
Na pytanie lekko się uśmiechnął i skinął głową
- Tak.. na tym portrecie z elfem to też Stwórca, ale dawno. Ja powstałem później, gdy Stwórca miał już białe włosy. Tylko mi opowiadał o tym elfie, ale niezbyt dużo i zawsze był wtedy smutny więc nie pytałem... a czy to ważne? Powinienem był pytać?

Pokiwał głową w zamyśleniu, przyglądając się wciąż portretom. Cóż, w takim razie mógł to wyjaśnienie przyjąć. Ciekawiło go bardzo, gdzie podział się elf. Jednak jeśli był z człowiekiem, możliwe, że musieli się rozstać.
- Nie, skąd, nie zamartwiaj się tym, jestem tylko ciekaw - odpowiedział, odsuwając się w końcu od biurka i posyłając mu lekki uśmiech.
- To co dalej? Łazienka?

Z ulgą zareagował na uśmiech posyłając mu swój własny i pokiwał głową
- Jasne! A na górze na dachu jest "obserwatorium". Stwórca miał tam jakąś lunetę czy coś do oglądania gwiazd.. a łazienka na dole niestety więc trzeba zejść z powrotem...