Pierwsze spotkanie

Liam siedział, a właściwie pół leżał w swoim ulubionym fotelu przed kominkiem. Gapił się bezmyślnie w płomienie, delikatnie wodząc palcami po pokrytym łuskami łbie swojego towarzysza. Jedynymi dźwiękami zakłócającymi cisze było trzaskanie ognia i równe, wibrujące mruczenie Furii.
Parę godzin wcześniej wrócił z "pracy" – kolejnego upierdliwego zlecenia, które zmusiło jego i jego ukochanego zwierzaka do obijania się przez pół piekła zanim w końcu dopadli swój cel.
Po kilkunastu dniach zasługiwał sobie chyba na trochę beztroskiego odpoczynku.
Uśmiechnął się lekko i poklepał spoczywający mu na kolanach łeb
- Chyba zasłużyłem sobie na odrobinę rozrywki hmm? Trzeba podtrzymywać opinię lekkoducha i uwodziciela co? Bo jeszcze ktoś pomyśli, że jestem zbyt poważny i może jeszcze nawet PRACUJĘ...
Roześmiał się cicho gdy Furia prychnął w odpowiedzi i jakby lekko urażony wskoczył na kanapę, ostentacyjnie ostrząc sobie pazury o wyściełaną cielęcą skórą poręcz.


Klub w którym aktualnie się znajdował był jednym z najlepszych w mieście – idealnym dla snobistycznej młodzieży, przepijających pieniądze nowobogackich i jak widać też dla grupy jego 'przyjaciół' którzy go tu przyciągnęli.
Przed chwilą z czarującym uśmiechem przyjął kolejnego drinka, od KOLEJNEGO młodego demona robiącego do niego słodkie oczy. Bazował głównie na tym, że jego nazwisko i rodowy majątek były dobrze znane w tych kręgach. Zawsze znalazł się ktoś chętny do flirtu – lub nawet czegoś więcej – kto pomagał podtrzymywać jego image.
Przewrócił oczami gdy jeden z przyjaciół trącił go łokciem pod żebra
- Chciałeś czegoś Samuelu?
Siedzący obok przystojny brunet uśmiechnął się przewrotnie
- Założę się, że potrafił byś wyrwać każdego co? Lecą na długie blond włosy hmmm?
Liam pochylił się w jego stronę, posyłając mu pełen wyższości uśmieszek
- A o co KONKRETNIE chciał byś się założyć Sammy?


Sam nie wiedział CO tu w ogóle robił. Powinien być teraz w domu, leżeć w wielkim wygodnym, łóżku i czytać książkę z Furią grzejącym mu nogi.
Uniósł głowę zerkając na boczną furtkę z dużym, ostentacyjnym, ozdobnym „K” na samym środku. Co do licha go podkusiło by bawić się w jakieś durne zakłady? W dodatku w uwodzenie jednego z pracowników Króla! W swoim fachu powinien trzymać się od Króla jak najdalej, choćby dla własnego zdrowia...
Westchnął ciężko i cicho wszedł przez bramę. Wprawnym wzrokiem przesunął po otaczającym ścieżkę ogrodzie. Od razu wychwycił dwie małe szklarnie – po dachu jednej z nich można by ewentualnie wydostać się na mur – zadbane klomby, masa kwiatów – i ukryte między nimi toksyczne zioła których lepiej unikać – i poplątane ścieżki – ze śladami ciężkich butów, zapewne ochrony. Mimowolnie czuł jak by już wchodząc tu zbliżał się do katowskiego topora... albo innego ostrego przedmiotu.
Zebrał się do kupy i przywołał na twarz czarujący uśmiech. Zapukał i po chwili uchylił drzwi wchodząc do małego przedpokoju. Zmarszczył lekko nos na intensywny zapach chemikaliów
- Dzień dobry? Zastałem kogoś?

Ogromne laboratorium, pełne regałów, szaf i szafek, między którymi można by się zgubić, nie wyglądało przyjaźnie. Wszędzie zalegał kurz, częściowo ukryty w ciemnościach, jednak centralna część laboratorium, którą tworzyły dwa długie i duży stoły ustawione równolegle do siebie, była oświetlona doskonale. Źródłem światła było kilka kul magicznych, unoszących się pod kamiennym sufitem. W pomieszczeniu panował chłód i cisza, zakłócana jedynie cichym sykiem palnika.
Nad jednym ze stołów pochylał się mężczyzna, zerkający do fiolki wypełnioną czerwonawą mazią i szybko zapisujący coś na kartkach papieru. Ubrany na czarno od stóp do głów w dopasowane, choć dość luźne spodnie i koszulę. Długie, czarne włosy miał związane tak mocno, że nawet pojedyncze pasemko nie wydostało się z uwięzi.
Dopiero, kiedy usłyszał czyjś głos, z niezadowoloną miną uniósł głowę i spojrzał wrogo na intruza.
- Słucham? - odezwał się chłodnym, przerażająco spokojnym głosem.

Mimo całej wrogości i niechęci, odłożył pióro, jednak nie ruszył się od stołu.

Liam stanął wyprostowany i pewny siebie. Wiedział, że wygląda dobrze. Ubrany był elegancko, ale niezbyt bogato - za to krawiec postarał się by podkreślić wszystkie plusy jego ciała. Czarne spodnie ściśle przywierały do umięśnionych ud i opadały na na buty ładnie prezentując długie nogi. Biała jedwabna koszula, wbrew modzie NIE miała bufiastych rękawów ani żadnych koronek. Opinała się na szerokich ramionach i bicepsach, a mankiety ledwie zachodziły na górę dłoni podkreślając silne dłonie o długich palcach. Czarna kamizelka kończyła się nad spodniami, ładnie podkreślając wąską talię. Do tego dochodziły jego długie, jasne włosy i szarosrebrne oczy.
Nigdy nie miał problemów nad znalezieniem chętnego partnera. Mimo wszystko nie sądził by zwykły alchemik czy inny laborant był w stanie zbyt długo mu się opierać. Uśmiechnął się czarująco, szybko przywołując wymówkę z jaką tu przyszedł
- Witam... skierował mnie tu znajomy. Ponoć potrafi pan tworzyć dość niespotykane stworzenia?

Szybkim, jednym spojrzeniem zlustrował nowego klienta. Nie wyglądał na bardzo bogatego, z pewnością jednak należał do tej zamożniejszej części piekła. Słysząc jego pytanie skinął głową, odsuwając od siebie notatki, by dać mu do zrozumienia, że zamierza go wysłuchać. Jak zwykle cieszyło go, że jest coraz popularniejszy, ale jednocześnie wciąż osnuty aurą tajemniczości. Dzięki temu trafiają do niego - najczęściej - tylko bogaci klienci.

Zdjął fiolkę z ognia i włożył ją do szklanego stelaża, na chwilę postanawiając przerwać swoje badania.

Totalne milczenie ze strony naukowca było raczej kłopotliwe. Ciężko nawiązać jednoosobowy dialog!
Wszedł głębiej do laboratorium rozglądając się z pewnym zainteresowaniem. Całkiem automatycznie jego oczy pobiegły od drzwi do drzwi i okna, rejestrując wszystkie wyjścia. Z trudem powściągnął na chwilę wpojone mu instynkty i wrócił myślami do sytuacji.
Teraz skoro już tu był może faktycznie powinien zamówić sobie jakieś niezwykłe stworzenie. Sammy był zachwycony ze swojego zakupu - choć nadal nie zdradził mu CO takiego w sumie kupił.
Przechylił lekko głowę skupiając całą uwagę na alchemiku
- To prawda tak? Mam już dość niezwykłego...
Na sekundę zapauzował w swojej wypowiedzi, gdy przez myśl mu przemknęło że w sumie nie ma pojęcia CZYM jest Furia...
- Psa...

Uniósł lekko brew, patrząc z ironicznym uśmiechem na swojego klienta. Zawsze niezmiernie go bawiło, jak każdy zaczynał od wstępu, zamiast po prostu powiedzieć o co chodzi i łaskawie nie marnować jego - tak cennego przecież - czasu.
- Gratuluję, pies to faktycznie wyzwanie - odrzekł uszczypliwie, jak zwykle zresztą, mimo że przecież do czynienia miał z osobą, która miała przynieść mu pieniądze. Nie mówiąc więcej wyprostował się, zakładając ręce za plecami i patrząc na mężczyznę z oczekiwaniem.

Uniósł brew, lekko zaskoczony sarkastycznym i raczej nieprzychylnym tonem. Hah.. ciekawe jak jaśnie naukowiec by zareagował jak by faktycznie spotkał jego "psa". Wielkiego, pokrytego łuskami i zmieniającego kolor!
Z trudem powstrzymał się by nie przewrócić oczami i odezwać się spokojnie
- Chciał bym jakieś inne niezwykłe stworzenie. Nie interesują mnie przeciętne zwierzaki jakie można kupić w każdym sklepie...

Kolejny znudzony dworzanin, któremu brakuje w życiu czegoś, czym mógłby się pochwalić i wywołać zamęt na przyjęciu. Na samą myśl skrzywił się, ale już dawno powinien przywyknąć. Co rusz jakiś znużony księciunio wpada do laboratorium na obcasach jakby to była cholerna sala balowa i świergocze o swoich żenujących pomysłów.
Milcząc, uważnie przyjrzał się mężczyźnie. Ten nie wyglądał na nastolatka, więc może jego pomysły nie będą aż tak pozbawione jakiejkolwiek logiki. A pieniądze zawsze się przydają.
- Pana nazwisko? - zapytał oschle, sięgając z powrotem po pióro i czystą kartkę. - Czy ma pan pomysł na te stworzenie?

Nie zauważył nigdzie miejsca w którym można by na chwilę usiąść i porozmawiać. Zastanawiał się nawet czy ten dziwny naukowiec zawsze przyjmuje petentów w taki sposób? Aż przestał się dziwić że właśnie jego Sammy wybrał jako wyzwanie!
Oparł się ramieniem o framugę drzwi i z namysłem przyglądał się swojemu - by tak to ująć - specyficznemu gospodarzowi
- Lord Liam de Malsain... i nie nie mam pomysłu. Uznałem że może pan mi coś podsunie, albo raczej poda jakieś hmm.. ograniczenia?

Nie dał po sobie znać, że to nazwisko cokolwiek mu mówi. Ale owszem, orientował się, że ten człowiek wręcz śpi na pieniądzach. W duszy uśmiechał się do siebie w najzajadliwszy sposób, w jaki tylko potrafił. Bogaci świadomie zgadzali się na kilkukrotnie wyższe ceny tylko dlatego, że mają pieniądze. Część wprawdzie dawała się wykorzystywać nieświadomie, ale Slyan był pewien, że sporo osób po prostu o tym wiedziało.
Pospiesznie zapisał nazwisko na kartce po lewej stronie.
Odpowiedź go nie dziwiła.
- Nie wie pan, rozumiem - mruknął znudzony, czując w kościach piekielnie nużącą robotę. - Ograniczeniami są fizyczne materiały, które posiadam. Stworzenie takiego organizmu wymaga posiadania świeżych lub odpowiednio zakonserwowanych próbek.

Mimo że przyszedł tu w zupełnie innym celu, to odpowiedz naukowca go zafascynowała. Czy faktycznie potrafił by stworzyć praktycznie wszystko? To otwierało nowe możliwości... założył że to zamówienie będzie tylko wymówką, ale może faktycznie... Furia by się obraził za coś podobnego do siebie więc coś odbiegającego. Oczy lekko mu zabłysły na myśl o możliwościach.
Wbił uważne spojrzenie w naukowca
- A jakie próbki pan ma? Nie chciał bym żadnego kanapowca. Raczej coś.. DUŻEGO...

Był uprzejmy na tyle, by się nie roześmiać. Ten lordzik zachowywał się, jakby wszedł do gabinetu maga i żądał zdradzenia wszystkich istotnych, niekoniecznie legalnych informacji. Ale kto by się spodziewał takiej logiki po tym mężczyźnie.
- Pan wybaczy - zaczął, zerkając ponownie na kartkę, by zaznaczyć, że Lord Malsain nie jest kimś na tyle istotnym, by pamiętać jego nazwisko. -Panie Malsain, ale nie będę panu wymieniał wszystkich próbek, które z trudem zdobyłem i które niekoniecznie są tematem do chwalenia się.

Zanotował na kartce słowo "Duży", po czym wyczekująco i pobłażliwie spojrzał na Liama.
- Czy oprócz rozmiaru, ma pan jakieś konkretne warunki i życzenia?

Spojrzał na alchemika lekko zwężonymi oczami. Nie był głupcem i od razu wyczuł raczej sporą dozę pogardy ukrytą w głosie mężczyzny. No co za mały wredny... hm.. w sumie to równie dobrze może być gra dla dwojga!
Skoro nie miał zamiaru wytyczać mu żadnych granic i był tak pewien swoich zdolności to proszę bardzo!

Założył ręce na piersi i posłał mu lekki uśmieszek
- Może coś koniopodobnego. Inteligentne i wierne, w dodatku żyjące DUŻO dłużej niż zwykły koń. Ale nie zwykły kopytny, wolał bym coś drapieżnego, może nawet z jakimiś specjalnymi umiejętnościami. Jakieś propozycje?

No proszę! Szanowny klient najwyraźniej faktycznie szuka czegoś bardzo oryginalnego. Naturalnie nie zamierzał wychylać się zbytnio z próbkami, które posiadał i posiadać nie powinien, skinął jednak od razu głową.
- Mam rozumieć, że ten koń ma służyć do jazdy?

Czuł znudzenie, chociaż powoli robiło się ciekawiej, niż przypuszczał. Przynajmniej nie był to kolejny domowy kiciuś połączony z tygryskiem, żeby był większym kiciusiem.

Posłał mu lekki uśmieszek i skinął głową
- Naturalnie. Musiał by być też dość silny i wytrzymały by pokonywać duże odległości... i nie zaszkodzi jeśli będzie potrafił się sam obronić, zwłaszcza jeśli próbował by go dosiąść ktoś poza mną.

Mimo wszystko zaczął być lekko ciekaw umiejętności nieprzystępnego alchemika, zwłaszcza rozważając implikacje posiadania takiego stworzenia. Był by zdecydowaną pomocą w jego hmm pracy a jednocześnie pewnie nie irytował by Furii.
- Myśli pan że to możliwe?

Prychnął cicho i uniósł spojrzenie znad kartki, spoglądając na niego pełnym odrazy spojrzeniem. Co za bezczelność! Przychodzić do najlepszego naukowca w kraju i insynuować niepowodzenie tak ŻENUJĄCO prostego zamówienia?!
- Oczywiście, że jest to możliwe - wysyczał, powracając szybko do kartki i zapisując ostatnie słowa klienta. W końcu odsunął nieco pióro i z powrotem na niego spojrzał, tym razem z sarkastycznym, nieznacznym uśmieszkiem.
- Jak mniemam posiada pan też jakieś estetyczne wskazówki?

Tym razem nie mógł powstrzymać i roześmiał się cicho. Zdecydowanie naukowiec miał bardzo wysokie mniemanie o swojej sztuce - co akurat potrafił zrozumieć. Po co coś robić i nie być w tym najlepszym? Poza tym w końcu zamówienie było hmm.. miłym dodatkiem do jego prawdziwego celu!
Skłonił lekko głowę wbijając wzrok w mężczyznę
- Nie chciałem urazić... po prostu nie mam dostatecznej perspektywy jeśli chodzi o pełen wachlarz pańskich umiejętności.
Wyprostował się z lekkim uśmiechem
- Nie mam żadnych. Jedyne co to wolał bym by nie był biały. Poza tym to nie ma znaczenia.

Słysząc śmiech, który w żaden sposób nie był na miejscu, od razu wyprostował się jak strona, z powrotem zakładając ręce za plecy i posyłając mu chłodne spojrzenie. Impertynencja tego mężczyzny była zadziwiająca, choć w zasadzie dość typowa dla buraków wyższej sfery.
- Pocieszające - mruknął sucho, najwyraźniej już oczekując jego wyjścia, ponieważ spojrzał znacząco na drzwi.
Ostatnia informacja jednak całkiem go zaskoczyła, bo zwrócił ku niemu swój wzrok z miną wyraźnie pytająco.
- Jak to, nie ma? Jakkolwiek ma wyglądać?

Oh zdecydowanie naukowiec był czymś więcej niż wyzwaniem ze strony Sammy'ego! Złośliwa bestia... raczej niemożliwością było przy pierwszym spotkaniu wywrzeć jakiekolwiek wrażenie... choć... zaskoczenie w ciemnych oczach dawało CIEŃ nadziei.
Pokiwał głową
- Naprawdę nie ma znaczenia JAK. Tak długo dopóki nie będzie jasny to nic mi nie przeszkadza. Jeśli będzie inteligentny i wierny może wyglądać dowolnie.

Po krótkiej chwili całkowitego zaskoczenia szybko odzyskał swój chłodny spokój. Skinął natychmiast głową, po czym skierował się do drzwi z jasnym przekazem: wizyta zakończona.
- Dobrze, rozumiem. Proszę zajrzeć do mnie nie wcześniej, niż za miesiąc, zarodek powinien być wówczas już gotowy.
Otworzył drzwi na oścież, czekając obok, aż szanowny pan wyjdzie. Skrzyżowanie kilku stworzeń, może ewentualnie z nutką magii, było czymś banalnie prostym, co wymagało jedynie czasu.
Zanim jednak mężczyzna zdążył wyjść, uśmiechnął się chłodno, choć najwyraźniej silił się na uprzejmość.
- Mam nadzieję, że zdaje sobie pan sprawę, że nie pracuję charytatywnie i moja praca będzie dość dużo kosztować?

Hm z tak upartym osobnikiem zdecydowanie łatwo sobie nie poradzi. Na pewno odwiedzi Samuela by go lekko poddusić... i przy okazji obejrzeć sobie jego "zwierzątko".
Mimo braku choćby perspektywy na poderwanie alchemika gryzła go ciekawość odnośnie stworzenia które mógł by wyhodować. Ciekawe czy ze swoją wiedzą potrafił by mu powiedzieć CZYM jest Furia? W końcu do tej pory nikt nie potrafił na to odpowiedzieć... ale to i tak temat do dużo późniejszych rozmyślań!
Skinął lekko głową
- Naturalnie. Jeśli stworzenie będzie takie jak ustaliliśmy zapłacę odpowiednią cenę.

To potwierdzenie mu w zupełności wystarczyło. Czasem zdarzało się, że rozpieszczone księżniczki wpadały do jego laboratorium, roztaczając różowy kurz i odór swoich perfum, żądając uroczych piesków i króliczków a potem robiły bardzo zdziwioną minę, kiedy okazywało się, że jeszcze za to muszą płacić.
- Świetnie - odrzekł i podał mu dłoń, nie zaszczycając go jednak najmniejszym uśmiechem. - Zapraszam za miesiąc.