(po 2 sesji) Biblioteka

Dominic przyszedł do biblioteki zgodnie z liścikiem od Diabełka. Słońce już powoli zaczynało przygasać, więc według niego był to raczej już wieczór? Niezbyt lubił dostawać takie niezbyt konkretne informacje. Wolał mieć podaną konkretną godzinę. Od niechcenia zaczął przechadzać się między regałami blisko drzwi. Wiedział, że nie znajdzie nic ciekawego między wystawionymi tu książkami. Proste nowelki, beznadziejne romanse i inne tego typu rzeczy zapełniały półki - nic ekscytującego oczywiście. Z westchnieniem zerknął w stronę okna nasłuchując czy przypadkiem ktoś nie zbliża się już do biblioteki.

Gdy tylko zakończył swoją pracę, zamknął pod kluczem wszystkie dokumenty, spakował swoje papiery i przerzucił przez ramie kurtkę, uznał, że może już iść.
Szybko zamknął drzwi od swojego gabinetu i skierował się do biblioteki. Sądził, że Dominic niedługo powinien się zjawić, przystanął więc przed wejściem i rozejrzał się, czekając na niego.

Po minucie jednak uznał, że być może jednak Dominic jest już w środku, a jeśli nawet nie - to przecież poczekać może w bibliotece. Wszedł więc do środka, pospiesznie się rozglądając. Szybko jednak dostrzegł swojego pacjenta, który najwyraźniej dość nerwowo przechadzał się między regałami. Uśmiechnął się mimowolnie na jego widok. Na pewno bardzo kochał swojego partnera, gdyby nie tamten wypadek to do tej pory byliby razem. Czy ksiądz William nie ma racji, mówiąc, że takie miłosne związki są czymś dobrym?

- Dominic - szepnął, podchodząc do niego i lekko dotykając jego ramienia, by zwrócić na siebie uwagę. - Przepraszam, jeśli długo czekasz.

Dominic obrócił się gdy tylko poczuł delikatny dotyk na ramieniu. Jednak dobrze mu się wydawało, że ktoś wszedł do środka.
- Dobry wieczór doktorze... Nie zaledwie parę chwil, wolałem przyjść wcześniej byś nie musiał na mnie czekać Asmodeus.
Uśmiechnął się lekko
- Dobrze dziś doktor wygląda. Spokojna noc?

Pokiwał głową, posyłając mu lekki uśmiech. Nie wiedział, na ile to zasługa leczniczych herbatek z miodem i aspiryny a na ile rozmowy z księdzem Williamem, czuł się jednak zdecydowanie lepiej. A myśl, że właśnie pomaga swojemu pacjentowi pocieszała go jeszcze bardziej.
- Bardzo spokojna, bez kataru śpię jak anioł - mruknął nieco żartobliwie, choć wiedział, że Dominic i tak nie zrozumie tego żartu z własnego nazwiska.
- Szukałeś tu jakiejś książki dla siebie? Czy jednak idziemy do części zakazanej?

Poświęcił parę sekund na przyjrzenie się Diabełkowi. Zdecydowanie noc długiego snu bez kataru zrobiła mu bardzo dobrze. Nie miał już zaczerwienionego nosa ani oczu i ogólnie wyglądał zdrowiej
- Cieszę się. Martwiłem się trochę po naszym ostatnim spotkaniu.
Rozejrzał się po regałach zdecydowanie zrezygnowanym wzrokiem
- Oj tu raczej nic nie znajdę. Nie jestem zbytnim fanem romansów.
Zamrugał i zmarszczył brwi gdy określenie którego użył Diabełek coś mu przypomniało. Roześmieł się cicho
- Dział ksiąg zakazanych tak?

Zaśmiał się cicho i spojrzał na niego kątem oka, kierując się do zamkniętej dla pacjentów części biblioteki.
- Nie sądziłem, że w ogóle czytał pan Harrego Pottera... - mruknął całkiem rozbawiony sytuacją. Skąd w wojsku takie książki? Zastanawiał się, czy Dominic czytał to wraz z Rico? Wolałby jednak, aby ten temat nie przynosił mu smutku. Taka szersza znajomość z pacjentem zawsze niesie takie ryzyko - nieumyślnie można pogorszyć stan zdrowia. Asmodeusz bardzo by tego nie chciał, a gdy o tym myślał, poczuł jak dobry humor od razu go opuszcza. Lekko przygryzł wargę, postanawiając szybko zmienić temat.

- Właściwie jeszcze nie wchodziłem do tej części biblioteki... mam nadzieję, że znajdziemy coś ciekawego.

Uśmiechnął się lekko i przewrócił oczami
- Nie za bardzo miałem wybór w tym czytaniu... Podobno "Wypada przeczytać i poznać coś o czym mówią na całym świecie i co zarabia grube miliony. A nie potem stać jak taka dupa i nie wiedzieć o czym trąbią wszędzie do okoła" i to był cytat!
Celowo dostosował krok do tempa Diabełka. Z ciekawością zajrzał mu nad ramieniem do zamkniętej części. Zdecydowanie wolał teraz skupić się na milszych rzeczach niż wspominki
- Hmm.. myślę, że razem na pewno znajdziemy coś godnego uwagi.

Przygryzł dyskretnie wargę słysząc słowa, które z pewnością były wypowiedziane przez Rico. Postanowił jednak nawet nie odpowiadając na to, bo jak sądził, jedynym odpowiednim miejscem na poruszanie takich smutków był gabinet. Taktownie więc udał, że szuka kluczy w torbie, które zgodnie z prawdą potrzebne mu były by przejść do zamkniętej części biblioteki.
Jeśli zaś miał być szczery co do tego wynalazku, to uważał, że jakakolwiek biblioteka otwarta dla pacjentów była bzdurą. Nawet te pozornie niewinne powieści i romanse mogły być źle odebrane przez chorych ludzi. A ci, którzy byli w nieco lepszej kondycji czuli się urażeni, że mogą czytać jedynie literaturę na poziomie Harlequinów.

Po chwili znaleźli się przed drzwiami, które prowadziły do drugiej części biblioteki. Ponieważ zakazane książki oczywiście nie mogły znajdywać się w zasięgu ręki tudzież wzroku pacjentów. Asmodeusz nie rozumiał, jaki więc był cel trzymania ich na terenie szpitala W OGÓLE? Jeśli któremuś pracownikowi się nudziło, to z pewnością mógł wziąć książkę dla siebie z domu, kto więc z tego korzystał?
- To tutaj - uśmiechnął się mimo ponurych myśli i otworzył drzwi używając swojego magicznego, pracowniczego klucza.

Dominic szybko wsunął się za doktorem do zakazanego pomieszczenia. Zdecydowanie intrygowało go jakie to książki miały być niby tak niewskazane dla pacjentów szpitala, że aż musiały być trzymane pod kluczem. Uśmiechnał się lekko do siebie wracając myślami do pułek wypełnionych romansidłami i innym takim szmelcem. W sumie jeśli kazali by mu to czytać, to chyba szybko potrzebował by dużo cięższej terapii! Skinął głową Diabełkowi
- Dziękuję Asmodeus. Zaczynało mi już brakować czegoś by zapełnić nadmiar wolnego czasu. Po prawdzie nie ma tu zbyt wiele do roboty...

Przewrócił oczyma i uśmiechnął się przyjaźnie. Wprawdzie niewiele było tu rozrywek, ale przecież na pewno można było jakoś zapełnić wolny czas. Choć z drugiej strony może jednak nie? Nie mógł przecież wiedzieć jak dokładnie wygląda życie w szpitalu z perspektywy pacjenta.

- Proszę bardzo... poszukaj książek, które cię zainteresują. Tylko bardzo proszę, abyś nie chwalił się tym wszystkim innym... Ufam, że potrafisz dotrzymać naszą małą tajemnicę? Mimo wszystko inni pacjenci mogą poczuć się dyskryminowani...

Nawet nie czekając na zachętę wszedł między regały rozglądając się z zainteresowaniem. Obrócił głowę spoglądając na Diabełka i lekko wzruszając ramionami
- Obiecuję być dyskretny. Choć sądzę, że jeśli ktoś chciał by zdobyć akurat książki to nie było by to trudne.
Zainteresowany tytułem wyjął książkę z półki, przeglądając ją od niechcenia
- Myślę, że raczej mało kto ma tu chęć by poświęcać czas na czytanie doktorze...

Westchnął cicho i oparł się o zamknięte drzwi, postanawiając dać Dominicowi tyle wolnego czasu ile tylko chce. Nie mógł znaleźć wzrokiem żadnego krzesła więc przypuszczał, że najpewniej znajdowały się tu jedynie regały pełne książek.

- Ktoś musiałby się tutaj po prostu włamać - zauważył, nieco niepocieszony pomysłem Dominica. Mimo wszystko miał rację, pacjenci byli zawsze w stanie zrobić wszystko, by złamać zasady. - Ale nikt tego pewnie nie zrobi, bo książki chyba nie są już modne.

Po prawdzie Dominic był lekko zaskoczony naiwnością... czy też raczej dość niewinną ufnością Diabełka. To racej zaskakujące, że nie wiedział o czynnym "przemycie" odbywającym się za plecami lekarzy. Wychylił się zza regału by na niego spojrzeć
- Jestem przekonany, że nikt nie musiał by się nigdzie włamywać by zdobyć książki...
Posłał mu lekki uśmiech
- Choć przyznaję, że raczej nie ma tu zbytnich fanów literatury, wśród pacjentów przynajmniej... hmm.. mam jakiś limit co do ilości?

Zmarszczył lekko brwi i spojrzał na Dominica nieco ostrzej. Co on też sugerował? Przecież to jeden z najlepszych szpitalów na świecie! W dodatku wierzył, że każdy z lekarzy i pracowników dopełnia wszelkich starań, by pacjenci mieli tutaj najodpowiedniejsze warunki.
- Co też sugerujesz? - mruknął, patrząc na niego. Szybko jednak z dość wojowniczej miny pozostał jedynie zatroskany wyraz. - Przecież każdy lekarz powinien dbać o dobra pacjentów, po to są zasady...

Westchnął ciężko i pokręcił głową, zdejmując okulary by wyczyścić je chusteczką.
- Niespecjalnie, właściwie weź na zapas, żebyś miał na dłużej co czytać...

Lekko zaskoczyła go reakcja Diabełka, ale jedynie uniósł ręce w obronnym geście i roześmiał się cicho
- Nie strzelaj doktorze...
Poprawił pięć dość ciężkich tomów które już wybrał i westchnął na widok zatroskanej twarzy lekarza
- Nie mówię, że nie dbasz Asmodeus... raczej miałem na myśli to, że jeśli zdobywanie papierosów nie stwarza nawet cienia problemu z ksążkami też by nie było gdyby ktoś zechciał.
Uśmiechnał się wyjmując z półki kolejną książkę
- Hmm.. tyle chyba mi starczy na jakiś czas...
Przechylił głowę z ciekawością przyglądając się delikatnej twarzy Diabełka, pierwszy raz widząc go bez okularów
- Tak jest chyba lepiej. Znaczy bez... myślał kiedyś doktor o szkłach kontaktowych?

Prychnął cicho, ale szybko się roześmiał razem z mężczyzną. Faktycznie musiał to być zaskakujący widok dla pacjenta, który przyzwyczajony jest do wiecznie spokojnego lekarza. Na wspomnienie o papierosach jednak znów się zachmurzył i smutno pokiwał głową.
- Tak, ciągle palą. Właściwie cieszę się, że to tylko papierosy choć dalej nie potrafię zrozumieć dlaczego nikt tego nie próbuje uregulować. Nie da się nie zauważyć lub nie poczuć, a palenie jest przecież niezdrowe... jaki to ma cel w szpitalu, doprawdy nie wiem.

Nie był w stanie zauważyć, że Dominic mu się przygląda. Wada wzroku skutecznie mu to uniemożliwiała, więc dopiero na dźwięk jego głosu podniósł głowę i szybko nasunął okulary na nos.
- Proszę? - zapytał nieco zaskoczony, zarumieniwszy się gdy usłyszał pytanie. Nieco zawstydzony wzruszył ramionami i otworzył z powrotem drzwi, czekając na Dominica. - Nie... od zawsze nosiłem okulary, nie wiem, czy taka zmiana jest niezbędna...

Westchnął i pokiwał głową, mimowolnie wracając myślami do swojego poddymionego pokoju.
- Owszem nie da się nie poczuć.
Przechylił głowę i powąchał swój rękaw krzywiąc się lekko
- Obawiam się, że ode mnie też całkiem mocno. Czasem mam wrażenie, że ten dym przesiąka nawet przez skórę, niezbyt miłe uczucie.

Uśmiechnął się na widok lekkiego rumieńca na twarzy Diabełka. Posłusznie wysunął się z pomieszczenia i obrócił z powrotem
- Może nie niezbędna... ale ładnie wyglądasz bez. Okulary zasłaniają ci część twarzy.

Szybko poprawił okulary, czując się nieco zbity z tropu. Serce zaczęło szaleć mu w piersi i miał nadzieje, że Dominic nie widzi jakie udało mu się efekty uzyskać tym jednym komplementem. Policzki z pewnością miał już czerwone i zrobiło mu się gorąco, choć najgorszym problemem była pustka w głowie.
Asmodeusz nie wiedział co myśleć, choć w głowie pałętał mu się jeden fakt: ktoś tak przystojny i cudowny uważa, że ładnie wygląda.

Zamknął drzwi, powoli przekręcając klucz w zamku. Zrobił to bardzo dokładnie, bo próbował ochłonąć i nie myśleć o komplemencie, który w gruncie rzeczy nie był niczym niesamowitym.
W końcu odwrócił się, głęboko odetchnąwszy i posłał mu słaby uśmiech.
- Dziękuję... może pomyślę o tej opcji... - mruknął, obiecując sobie, że przynajmniej sprawdzi ceny tych szkieł kontaktowych.
Po chwili jednak zmarszczył brwi i spojrzał na niego pytająco.
- Ale jak to? Ktoś pali w twoim pokoju?

Dominic był leciutko zaskoczony rumieńcem Diabełka, ale szybko uznał że może okulary to jakiś drażliwy temat? Bo nie powiedział chyba nic takiego co wywołało by podobną reakcję... Jednak tylko usmiechnął się
- Zrobisz jak zechcesz Asmodeus...
Westchnął i pokiwał głową
- Niestety tak. Mój współlokator. Nie ma go na szczęście cały czas w pokoju to mam kiedy wywietrzyć. Mimo wszystko to jednak trochę drażniące.

Pokręcił głową z niedowierzaniem. Rozumiał, że młodzieży nudzi się, potrzebują własnego aktu buntu i generalnie istnieje moda na palenie, ale żeby w sypialni? Już chociaż niech by wyszli na dwór, tak przynajmniej nikomu nie zatruwaliby powietrza.
- Straszne, naprawdę Ci współczuję - mruknął, chowając klucz do torby i kierując się powoli do wyjścia z biblioteki. - A próbowałeś rozmawiać z nim? Chociaż pewnie nawet rozmowa niewiele by dała, te dzieciaki są naprawdę nieodpowiedzialne i nie rozumiem, dlaczego mają to ciche pozwolenie na używki...

Westchnął cicho ze zmartwieniem wracając myślami do swoich ukrydych przy łóżku "skarbów" naprawdę ostatnie czego chciał to by przeszły smrodem papierosów. Pokiwał dość smętnie głową
- Nie mam pojęcia... może łatwiej się z nimi dogadać jeśli mają to czego chcą?
Wzruszył ramionami
- Ciężko chyba było by leczyć ich choroby jednocześnie prowadząc odwyk.. choć w sumie ja się na tym nie znam.

Zamyślił się chwilę, przystając przed wyjściem z biblioteki. Właściwie Dominic miał rację, odwyk na pewno nie byłby sprzyjającym leczeniu czynnikiem. Ale ten cały handel i łamanie zasad kojarzyło mu się raczej z więzieniem a nie szpitalem psychiatrycznym.
- Może masz racje... - westchnął zrezygnowany i spojrzał na niego w zamyśleniu. Ale właściwie dlaczego osoby niepalące mają znosić dym papierosowy? Jeśli już część pacjentów chce palić, to niech chociaż nie przeszkadzają innym.
- Właściwie to dobrze, że mi o tym mówisz - stwierdził nagle z pewnością siebie w głosie. - Załatwię to. Na pewno nie jesteś jedynym pacjentem, któremu ta abstrakcyjna maniera przeszkadza! Nie wiem, co uda mi się załatwić... ale może chociaż przydzielą ci kogoś innego do pokoju.

Spojrzał na Diabełka zaskoczony takim pomysłem, a raczej tym, że sam nie wpadł na to by zasugerować taką zmianę. Uśmiechnął się szeroko
- Było by wspaniale gdyby się to doktorowi udało. Będę czekał na jakąś informację dobrze?
Przesunął ręce poprawiając powoli wyślizgujące mu się książki, po prawdzie już trochę niecierpliwy by zapoznać sie z niektórymi tytułami
- Jeszcze raz bardzo dziękuję za wstęp do biblioteki... i... napisze mi doktor informacje z terminem naszego najbliższego spotkania?

Pokiwał głową, zamykając drzwi od biblioteki i szybko zakładając kurtkę.
- Oczywiście, że tak. Dam znać - zerknął na książki, które trzymał Dominic. Te spasłe tomiszcza z pewnością ważyły swoje, ale dla żołnierza to tyle, co nic. Uśmiechnął się rozbawiony. Pewnie Dominic czekał na tę chwilę z niecierpliwością odkąd tylko się dowiedział, że będzie mógł wybrać sensowniejsze książki. Teraz na pewno przeklinał Asmodeusza w duchu, że nie może zająć się czytaniem.

- To do widzenia, Dominicu. Przyjemnego czytania! - posłał mu ostatni, przyjazny uśmiech i skierował się do wyjścia.