Altanka w ogrodzie

Zamrugał i wstał zaskoczony nagłą zmianą w zachowaniu Lauren. Przemknęło mu przez myśl, że może to normalne w jego chorobie, o której niestety nadal nic nie wiedział. Zmarszczył lekko brwi podchodząc do niego trochę bliżej
- Czemu przerwałeś? Coś się stało, czy to ja coś zrobiłem?
Zatrzymał sie niezdecydowany. Mimo wszystko nie czuł się pewnie rozmawiając z innym pacjentem. Zawsze bał się powiedzieć coś co mogło by utrudnić im leczenie, lub zaprzepaścić pracę lekarzy - tym bardziej gdy nie wiedział z kim ma do czynienia.

Zmarszczył lekko brwi i spojrzał na niego ciut zirytowany. Mało, ze najwyraźniej nie chciał jego towarzystwa, to jeszcze... nabija się?
Lauren dłuższą chwilę patrzył na niego, zaciskając chude palce na rączce od futerału, po chwili jednak westchnął i wzruszył ramionami. Może jednak Dominic nie chcial byc niemiły? Chyba wyglądał na zmartwionego.
- Bo jeśli nie chcesz mojego towarzystwa to przecież nie będę zmuszać, prawda? - mruknął niepocieszony, choć mimo wszystko patrzył na niego z nadzieją.

Zmarszczył brwi spoglądając na chłopaka z lekkim brakiem zrozumienia i zaskoczeniem w oczach
- Skąd wniosek, że nie chcę? Chyba nie do końca rozumiem.
Przeczesał palcami włosy i cofnął się o krok do altanki
- Oczywiście jeśli chcesz iść nie będę cię przecież zmuszał do siedzenia tu i grania.
Westchnął i posłał chłopakowi niepewny uśmiech. Nienawidził czuć się jak by chodził po kruchym i cienkim lodzie. A to spotkanie właśnie zaczęło mu przywodzić na myśl taki spacer.

Chwilę jeszcze na niego popatrzył coraz bardziej niepewnie aż w końcu z powrotem oklapł na ławeczkę, wciąż jednak trzymajac futerał. Posłał mu przepraszający uśmiech, czując się tak głupio, że aż z zażenowania się zarumienił. Znów chyba coś źle zrozumiał. Biedny Dominic, musiał się niepotrzebnie zdenerwować!
- Przepraszam - odpowiedział, starając się brzmieć jak najbardziej przymilnie, by Dominic poważnie potraktował jego przeprosiny. - Powiedziałeś po prostu, że twój współlokator TEŻ nie chcialby słuchać więc... no więc, to tak, jakbyś ty nie chciał...

Widząc zmianę w zachowaniu Lauren cofnął się do altanki i opadł z powrotemna ławeczkę. Po sekundzie z lekkim zniecierpliwieniem wstając i odsuwając książkę na której przypadkiem usiadł. Zmarszczył lekko brwi
- Hm powiedziałem tak?
Zamyślił się na chwilkę próbując przypomnieć sobie co dokładnie powiedział
- Hm faktycznie mogłem.. ale przecież nie w takim sensie Lauren.
Uśmiechnął się lekko i mając nadzieję, że uspakajająco
- Podoba mi się twoja gra.

Uniósł lekko brew widząc jak Dominic wyciąga spod siebie książkę. Na ten widok mimowolnie się uśmiechnął i nieco już rozluźniony z powrotem odłożył futerał obok siebie na ławce.
- Może po prostu źle zrozumiałem... - pokiwał głową, już z nieco weselszym humorem. Faktycznie, czasem przecież coś opacznie rozumiał lub coś brzmiało nie tak, jak było w rzeczywistości. W dodatku Dominic jest taki przyjemny...
- A co masz za książkę ze sobą? - zapytał, zerkając na dość gruby tom. Nie przypuszczał, że żołnierz może być typem intelektualisty. Ciekawe, ile razy jeszcze będzie zaskakiwany?

Zrelaksował się widząc, że uśmiech Lauren powrócił. Na jego pytanie zerknał na leżącą obok książkę. Czuł się nie najlepiej z tym, że tak szybko ma zdradzić tajemnicę o której mówił Diabełek, z drugiej jednak strony nie musiał przecież wchodzić w szczegóły a muzyk przy odrobinie szczęścia dojdzie do wniosku że to z, jakże popularnego, "przemytu". Uśmiechnął się lekko i pokazał mu prostą okłądkę
- To Ulisses Jamesa Joyce'a. Niedawno ją dostałem, więc można powiedzieć, że tak na prawdę dopiero zaczynam ją czytać.

Zerknął na niego wesoło, po chwili znów wracając do przyglądania się książce z zaciekawieniem. Nie miał pojęcia, kim jest ten pisarz ani o czym jest książka, ale wyglądalo to na coś o tematyce dość poważnej. Przynajmniej to sugerowałą okładka o minimalnej ozdobie.
- O czym to? - zapytał, wstajac i podchodząc do niego. Wziął od niego książkę i uważnie jej się przyjrzał, chwilę stojąc na przeciwko Dominica.
- Zazwyczaj czytam podręczniki z swojej szkoly...

Uśmiechnął się i bez oporów podał mu książkę, pozwalając zaspokoić ciekawość. Zamyślił się na chwilkę zastanawiając się jak opisać tego typu ksiażkę
- To hmm.. ciężko powiedzieć o czym...To zasadniczo opis jednego dnia z życia głównego bohatera. Z tym, że to jak by... prześwietlenie wszystkich jego myśli jakie przemknęły mu przez głowę tego dnia.
Roześmiał się przeczesując palcami włosy - co ostatnimi czasy stało się jego nieświadomym, lekko nerwowym odruchem.
- Zasadniczo ciężko to inaczej określić.

Uniósł lekko brew i spojrzał na niego pytająco, w końcu siadając na ławce tuż obok niego. Otworzył książkę i zaczął wertować strony, co jakiś czas zatrzymując wzrok na przypadkowych zdaniach.
- Trochę dziwne... ciekawy pomysł, ale czy to nie jest zbyt monotonne? - Spojrzał na niego niepewnie. Taka książka mogłaby być obciążeniem dla schorowanego umysłu, nie wiedział więc, czy to aby dobrze, że Dominic ją czyta. Co, jeśli pogorszy się jego stan zdrowia? To tak jakby on czytał książki o odchudzaniu...
- Chyba tylko szaleniec móglby mieć na tyle ciekawe i różnorodne myśli, by napisac o tym tak grubą książkę...

Uśmiechnął się lekko do Lauren gdy ten usiadł obok wertując książkę. Pokręcił głową
- Nie jest monotonne... powiedział bym raczej, że zmiennośc myśli sprawia, że trzeba się naprawdę skupić na treści by nie pogubić się o co w ogóle chodzi.
Mimowolnie roześmiał się na pokrętne podsumowanie któe przyszło mu na myśl po słowach Lauren - książka napisana przez szaleńca całkiem pasowała według niego do domu pełnego szaleńców.
- Joyce to ponoć jeden z najwybitniejszych pisarzy XX wieku... a to ponoć jego arcydzieło, więc coś co wypadało by przeczytać.

- Aż wstyd więc, że nigdy nie czytałem żadnej z książek Joyca, hm? - mruknął i odłożył książkę na ławkę. Nie był pewien, czy ta książka była ogólnodostępna dla pacjentów i wolał o to nie pytać. Nie chciałby, że Dominic się wystraszyl i zaczął go unikać z tak błahego powodu, więc lepiej udać, że nawet się nie domyśla.
- A co jeszcze lubisz czytać? Może mógłbym przeczytać jakąś książkę, którą znasz i dzięki temu moglibyśmy wymienić się opiniami!

Spojrzał na niego, uśmiechając się z zapałem. Jeśli Dominic lubi czytać to może to być idealna okazja, żeby razem spędzić więcej czasu i pod niewinnym pretekstem się zaprzyjaźnić.

Uśmiechnął się i pokręcił głową
- Oczywiście, że nie. Po prawdzie to też pierwsza jego książka jaką dostałem w swoje ręce.
Odetchnął z lekką ulgą w myślach dziękując, że Lauren nie pytał skąd wział taką książkę w szpitalu. Obrócił się lekko by móc swobodnie patrzeć na chłopaka zamiast wykręcać szyję w bok
- Zasadniczo rózne książki... Czytałem Szekspira, ale też Scott Carda i Le Guin na przykład, więc to całkiem różna tematyka.
Jak na razie rozmowa z chłopakiem byłą nawet miła i w miarę zrównoważona. Nie spodziewał się zbytnio okazji do czegoś takiego - muzyka i książki, kto by pomyślał.

- Jak to pierwsza? - zapytał zdziwiony, bo przecież Dominic mówił tak, jakby już znał tego autora. Gdy zobaczył, że mężczyźnie nie przeszkadza siedzenie na wspólnej ławce, od razu zadowolony podciągnął nogi i obrócił się przodem do niego, siedząc po turecku. Mogliby tak spędzać całe dnie wyłącznie w swoim towarzystwie!
- Kocham literaturę klasyczną! Możemy porozmawiać o Szekspirze. A Le Guin to chyba fantastyka, prawda? Kiedyś bardzo lubiłem czytać o Conanie Barbarzyńcy, albo Kane, to też książka Howarda...

Postanowił jednak nie mówić, że lubi Conana i Kane głównie dlatego, że uwielbia o takich mężczyznach marzyć. Właściwie Dominic to też taki barbarzyńca współczesny... wyjąwszy jego chorobę, o której jeszcze nic nie wie.

Uśmiechnął się rozbawiony tym zaskoczeniem Lauren
- Pierwsza.. po prostu staram się czytać książki autorów o któych coś wiem.
Obrócił się lekko, wspierając rękę o oparcie ławki i spoglądając na Lauren
- Hmmm Szekspir to zawsze dobry temat. Tak, Le Guin to głównie cykl Ziemiomorza. Odkryłem, że fantastyka działa na mnie dość relaksująco. Nie lubię współczesnych książek na przykład.

- Brzmi to logicznie, po prostu myślałem, że to nie pierwsza twoja książka... to może mi potem opowiesz, czy była ciekawa? Może też kiedyś przeczytam, jeśli mnie przekonasz.

Uśmiechnął się lekko pod nosem. Właściwie też lubił fantastykę, choć chyba nie bardziej niż klasykę. Uwielbiał po prostu dawny świat pełen romantyzmu. Więc właściwie mieli coś wspólnego: obaj unikali teraźniejszości.
- A co jeszcze lubisz robić?

Był mile zasoczony zainteresowaniem Lauren i możliwością takiej zwykłej, spokojnej i nie obciążającej rozmowy.
- Z przyjenością ci o niej opowiem jak skończę i zobaczymy czy dasz się przekonać.
Zamyślił się na chwilkę rozważając jak odpowiedzieć chłopakowi. Szybko uznał, że nie zaszkodzi się podzielić zainteresowaniami
- W sumie tutaj nie mam zbyt wiele możliwości. Lubię czytać, dość dużo trenuję... a poza tym miejscem? Jestem żołnierzem, ale lubię na przykład jeździć konno. A ty?

- Trzymam za słowo...

Czekał cierpliwie aż Dominic namyśli się nad odpowiedzią, od razu uśmiechając się szeroko na wspomnienie o treningach.
- Oj, wiem, widziałem! Każdego dnia biegasz i trenujesz... Ja też ćwiczę, ale nie potrafię z taka wydajnością, jak ty. Po prostu ćwiczę tyle, ile moge, żeby spalić kalorię. Nie jakoś siłowo.

Zamyślił się na drobną chwilę. Co miał mu odpowiedzieć? Nie chcial wyjść na jakiegoś nudziarza, a przecież skrzycpe to jego główna pasja. W końcu westchnął i spojrzał na niego nieco zakłopotany.
- Właściwie muzyka to moja największa miłość... i uwielbiam filmy, dlatego zawsze chciałem być kompozytorem i tworzyć muzykę filmową.

Zmarszczył brwi z lekką troską przyglądając się chudziutkiej sylwetce Lauren. Zawahał się troszkę z pytaniem nie chcąc go urazić, ale jednak zaniepokojenie nad jego stanem zwyciężyło
- Jesteś... pewien, że powinieneś palić kalorie... a nie odwrotnie? Jesteś raczej dość um... szczupły...

Z uśmiechem skinął głową
- To chyba bardzo dobry pomysł. Grasz wspaniale i skoro możesz nawet od tak zagrać jakiś styl którego tak naprawdę nigdy nawet nie słyszałeś to tworzenie muzyki na filmów nie będzie dla ciebie trudne...

Zaczerwienił się gwałtownie i odwrócił spojrzenie, przez chwilę nie wiedząc co odpowiedzieć. Może Dominic ma racje, że nie powinien, ale nie potrafi do końca tego zobaczyć. W końcu wzruszył ramionami, czując, że już dobry humor go opuszcza.
- Zazwyczaj lekarze mi zabraniają spalania kalorii... - mruknął cicho, będąc trochę niepocieszonym. - Staram sie ich słuchać.

Spojrzał na niego znów, uśmiechając się ciut niemrawo.
- Tak... może, jak już skończę studia. Póki co jestem tutaj, od prawie roku próbując się wyleczyć.

Zmarszczył brwi lekko zmartwiony nagłą zmianą nastroju oraz przygnębionym głosem Lauren. Niepewnie wyciągnął rękę i ostrożnie pogładził palcami wierzch chudziutkiej dłoni muzyka i uśmiechając się do niego delikatnie
- Myślę, że ci się uda skoro tak się starasz, ale hmm... jeśli lubisz ćwiczyć to może pomogę ci potem wybrać coś do budowania ciała zamiast spalania... co ty na to?

Drgnął lekko, wlepiajac w niego calkowicie zaskoczone spojrzenie. Wyłącznie rodzina go dotykała, inni ludzie zawsze jakoś się brzydzili najmniejszego dotyku. Byl to jednak miły gest, a gdy jeszcze uslyszał jego propozycję niemal od razu się uśmiechnął szeroko.
- Naprawdę? - zapytał, nie mogąc powstrzymać wesołego uśmiechu. Może Dominic go już zdążył polubić i dlatego chce mu pomóc? Będą mogli się zaprzyjaźnić, na pewno tak!
- Bardzo było by mi miło... tylko, że mi się zawsze wydawało, że jednak ruch spala kalorie zawsze...

Uśmiechnął się szeroko i pokiwał głową, zadowolony, że może jakoś pomóc Lauren
- Trochę spala na pewno. Jednak można go ukierunkować tak by budował ciało zamiast tylko spalać.
Przerwał na chwilę zastanawiając się w jakie słowa ubrać kolejne zdanie, raczej zdecydowanie zaczęło mu świtać JAKI problem ma Lauren
- Na pewno też dbasz o dietę ale um... można by ją wzbogacić o białka wtedy z ćwiczeniami pewnie udało by ci się wyrobić jakąś formę... jeśli zechcesz?

Chwilę jeszcze się uśmiechał zadowolony, jednak dość szybko zaczął się zastanawiać nad tym, co mówił Dominic. Nie był pewien, czy to dobry pomysł. Przecież jeśli zacznie więcej jeść i ćwiczyć tak, żeby budować ciało to... czy to nie znaczy, że by przytył? Teraz wprawdzie też nie jest ideałem i podobno powinien dalej tyć, ale... chciałby podobać się Dominicowi, wtedy mógłby myśleć nad swoimi szansami u niego.
- Nie wiem... - mruknął, a jego entuzjazm przygasł. Gdy tylko myślał o dodatkowych kilogramach, mimo tego, że każdy lekarz mu powtarza co byłoby lepsze... jakoś nie potrafi się przekonać. - Jak wtedy będę wyglądał? Na... większego?

Nie był pewien czy powinien odpowiadać na takie pytanie. Co jeśli zaprzepaści pracę jakiegoś lekarza albo sprawi, że Lauren będzie chciał "palić" jeszcze więcej kalorii? Mimo wszystko uśmiechnął się delikatnie i teraz już przykrył jego drobną łapkę swoją dłonią, mimowolnie pochylając się w jego stronę i zniżając ton głosu
- Na większego raczej nie, ale myślę, że wyglądał byś bardzo ładnie Lauren...